علی(ع) و شب قدر

علی و شب قدر

امام صادق (علیه‏السلام) به نقل از پدر خویش می‏فرمایند: هنگامی که علی (علیه‏السلام) سوره‏ی «انا انزلنا» را می‏‏خواند، و فرزندانش، حسن و حسین، در نزد او بودند امام حسین (علیه‏السلام) به پدرش عرض  کرد: ای پدر وقتی این سوره را می‏خوانی، شیرینی و حلاوت دیگری از آن حس می‏شود؟

علی (علیه‏السلام) فرمود: ای فرزند پیامبر و ای فرزندم! من از این سوره چیزی می‏دانم که تو (اکنون) نمی‏دانی زمانی که این سوره نازل شد، پیامبر (صلی‏الله علیه واله وسلم) مرا خواست. سوره (قدر) را خواند، آنگاه دست خویش را بر روی شانه راست من نهاد و فرمود: ای برادر و وصی* من، و ای ولی امت من پس از من، و ای مبارز بی‏امان با دشمنان من... این سوره، پس از من، از آن توست، و پس از تو، از آن فرزندان تو است.

جبرئیل – که در میان فرشتگان برادر من است – حوادث یک سال امت مرا (در شب قدر) به من خبر می‏دهد. پس از من این اخبار را به تو خواهد داد و این سوره، در قلب تو، و در قلب اوصیای تو، همواره، نوری تابناک خواهد افشاند، تا به هنگام طلوع سپیده دمان ظهور قائم.

*وصی من: جانشین من

گفتگوی موسی با پروردگار

موسی (علیه‏السلام) به خداوند عرض کرد.

خداوندا! می‏خواهم به تو نزدیک شوم، فرمود: قرب من از آن کسی است که شب قدر بیدار شود، گفت: خداوندا! رحمتت می‏خواهم، فرمود: رحمتم از آن کسی است که در شب قدر به مسکینان رحمت کند.

گفت: خداوندا! جواز گذشتن از صراط را از تو می‏خواهم، فرمود: آن، از آن کسی است که در شب قدر صدقه‏ای بدهد.

گفت: خداوندا! از درختان بهشت و از میوه‏هایش می‏خواهم، فرمود: آنها، از آن کسی است که در شب قدر ذکر مرا انجام دهد.

گفت: خداوندا! رهایی از جهنم را می‏خواهم، فرمود آن، از آن کسی است که در شب قدر طلب توبه کند.

گفت: خداوندا! خشنودی تو را می‏خواهم، فرمود: خشنودی من از آن کسی است که در شب قدر دو رکعت نماز بگذارد.