پاسخ به:دانستنیهای گردشگری
دوشنبه 30 مرداد 1391 9:24 AM
|
سوارکاري، جاذبه جديد گردشگري ايران
|
|
|
سوارکاري از ورزش‌هايي است که در چند دههٔ اخير مورد توجه خاصي قرار گرفته، با اين وجود سابقه‌اي طولاني داشته‌است و مي‌توان آن را از کهن‌ترين ورزش‌ها به‌شمار آورد.
اين ورزش امروزه نه تنها به عنوان يک رقابت سالم و مفيد، بلکه به عنوان سرگرمي و به منظور گذراندن اوقات فراغت مورد توجه قرار گرفته‌است، و با اين که نسبت به بسياري از ورزش‌ها پرهزينه به نظر مي‌رسد، هر ساله تعداد بيشتري طرفدار به سوي خود جلب مي‌کند. اسب از جانوراني است که از آغاز در ميان آرياييها و فرهنگ اقتصادي و اعتقادي ايرانيان جايگاه ويژه داشته است. مهاجرت آرياييها در هزار و چهارصد سال پيش از ميلاد توسط ارابههاي اسبي و استفاده مهم از اسب بوده و ارابههاي معروف آنها از همه چيز بيشتر توجه تاريخ نگاران را به خود جلب کرده و آنان با اهميت از آنها ياد کردهاند. در دوره مادها که به سال ۵۵۴-۷۰۱ ق.م افزون بر يک سده و نيم حکومت کردند در نبردهاي خود اساسي ترين نقش را به سواره نظام داده بودند که همين امر باعث شد که کياکسار پادشاه سوم ماد براي رويارويي با ارتش آشور که در بين النهرين وجود داشت به تاسيس رسته سواره نظام بپردازد و بعد از اتحاد مادها و پارتها و پارسها که همگي آريايي بودند، يورش به قوم آشور و شکست دادن آن و از ميان بردن نسل و نژاد آنها پيش آمد و اين پيروزي دروازهاي براي ورود اسب آرين به دنياي عرب شد. داريوش اول در سنگ نبشته تخت جمشيد مي گويد: ... سزاوار است که زاد و بومش داراي مردم خوب و اسبهاي خوب است. بار ديگر مي گويد: اين سرزمين پارس را اهورامزدا (خداي بزرگ) به من ارزاني داشت، که سرزميني زيباست و اسبهاي خوب و مردم خوب دارد. هرودوت نيز مي گويد: رمه اسبهاي سپاهيان هخامنشي در بابل نگه داري مي شود که هشتصد اسب و شانزده هزار ماديان در آنجا پرورش مي يابند. اسبهاي بسياري نيز در تاريخ اين سرزمين همواره با سواران جاودان گشته و در کتابهاي تاريخي و سينه هاي مردم و فرهنگ ايراني ثبت شده اند، از جمله: شباهنگ بيژن، رخش رستم، شبديز خسروپرويز، گلگون گودرز، قران لطفعلي خان زند، بهزاد کمبوجيه، غزال شاه عباس نژاد اسب ايراني بوده است. در چند دههٔ اخير نيز سوارکاري در ايران مورد توجه قرار گرفته‌است و باشگاه‌هاي متعددي تأسيس شده و در روند پيشرفت هستند. با اين وجود ايران هنوز در سطح جهاني برندهٔ مقامي نشده‌است. سوارکاري بانوان نيز مورد توجه قرار گرفته‌است و بر طرفداران آن روز به روز افزوده مي‌شود. سوارکاري ورزش، هنر و روش‌هايي است که به سوار شدن و هدايت کردن اسب مربوط مي‌شود. ويژگي اين ورزش اين است که انسان و مرکب (معمولاً اسب) را متحد مي‌سازد، بنابرين موفقيت اسب و سوارکار به ارتباط و اعتماد و احترامي که آن دو براي يک ديگر قائل‌اند، بستگي دارد. مسابقات اسب‌دواني از دوران قديم در بسياري از تمدن‌ها همچون يونان و روم باستان وجود داشته و انواع مختلفي دارد که عبارتند از : اسب‌دواني مسابقات يورتمه (سوار بر اسب يا ارابه)، که در آنها هدف نفر اول رسيدن به خط پايان است، بدون اين که اسب با سرعت گرفتن شروع به تاختن کند. تاختن اسب باعث حذف شدن سوارکار از دور مسابقه مي‌شود. مسابقات ارابه‌راني، که معمولاً داراي سه مرحله درساژ (که در آن شيوه و جذابيت نمايش و رفتار و حرکات اسب سنجيده مي‌شود.)، ماراتون (که امتحاني زمان بندي شده‌است و از قسمت‌هاي مختلفي تشکيل شده‌است و مهمولاً داراي موانعي طبيعي يا مصنوعي است. در آن مهارت، توانايي جسمي و سرعت اسب سنجيده مي‌شود.) و مرحلهٔ آخر که عبارت است از حرکت در راه‌هايي که از اطراف، توسط توپ‌هايي (يا چيزهاي ديگري) محدود شده‌است. گذشت وقت مجاز يا افتادن توپ باعث از دست رفتن امتياز مي‌شود. تعداد اسب‌هايي که ارابه را مي‌کشند به نوع مسابقه بستگي دارد و به جز در مواردي خاص، بيش از چهار عدد نيستند. درساژ ، (حرکات نمايشي اسبهاي تربيت‌شده)، که در آن کيفيت ارتباط ميان سوارکار و اسب سنجيده مي‌شود. اين مسابقات در زمين‌هايي مستطيل‌شکل به طول ۶۰ متر و عرض ۲۰ متر برگزار مي‌شوند، و سوارکاران به ترتيب در زمين حاضر شده و برنامه‌هاي خود را اجرا مي‌کنند. چوگان چوگان از ورزشهاي کهن ايراني است که امروزه به ورزشي جهاني تبديل شده است. اين رشته به دليل رواج در ميان پادشاهان و بزرگان به بازي شاهان معروف است. نام چوگان از نام چوبي که در آن استفاده مي‌شود برگرفته شده‌است. اين بازي در ابتدا عنواني نظامي و جنگي داشت و سوارکاران ايراني در آن استعداد اسبهاي جنگي خود را به نمايش مي‌گذاشتند. امروزه بيش از ۷۷ کشور مسابقات و برنامه‌هاي ويژهٔ چوگان برگزار مي کنند. چوگان همچنين از جمله ورزش‌هايي است که از سال ۱۹۰۰ (ميلادي) تا سال ۱۹۳۹ (ميلادي) به عنوان يک ورزش درمسابقات جهاني المپيک بازي شده و هم اکنون نيز از سوي کميته بين‌المللي المپيک به عنوان يکي از ورزشهاي جهاني شناخته شده است اما اين ورزش در زادگاه خود ايران چندان مورد اقبال عمومي نيست. گردشگري با اسب با توجه به سوابق درخشان سوارکاري در ايران، در سالهاي اخير از اين ظرفيت به طور شايسته بهره برداري نمي شده است و به تازگي قرار شده است کميته ملي طبيعت گردي با همکاري انجمن صنفي اسب اقداماتي از جمله راهاندازي اکوتورسيم اسبي را در دستور کار خود داشته باشد. |
|
