نگاهي كوتاه به شهرستان بندر جاسک

وجه تسميه و پيشينه تاريخي
جاسك‌ درگذر زمان‌داراي نام‌هاي بسياري چون كارپل، كارپلا،جاشك، كفشك، جك، رأس الجاسك، و جاسك بوده است و در روزگار هخامنشيان، به آن بديس يا باديس مي گفته اند. بنا بر نظر برخي از مورخين، نام جاسک بر گرفته از نام ماهي «كفشك» است که در گذشته در آب هاي كرانه جاسك به فراواني يافت مي شده و بعد ها به جاشك تبديل گرديده است. همانند اين عقيده، برخي نيز با توجه به فراواني ماهي «كش» ( فارسي)‌ يا «جش» (عربي) در آب هاي جاسك، نام گذشته اين شهر را «كش» يا «جش» كه بعدها به جاشك تبديل شده است، ذکر مي کنند. با اين وجود عده اي نيز اين نام را به قوم «شيهو» که در روزگار كهن در ناحيه جاسك، به ويژه بندر جاسك كنوني، و نيز شمال عمان، زندگي مي كرده اند منسوب مي دانند. بر اين اساس نام هاي جاشك، جشن و جاسك، در كرانه هاي درياي پارس بازگو كننده وجود شيهوها يا جاشوها در اين منطقه است. «جاشو» در لغت به معني ناويار و ملوان آمده است. درسال 1320 هـ . ش، نام بندر« جاشک» به «جاسك» تغيير مي يابد. جاسك از روزگاران كهن داراي اهميت بوده و به عنوان پايگاه دريايي، مركز داد و ستد و بازرگاني مورد استفاده قرار گرفته است. اين شهردر روزگار هخامنشيان بندري آباد و پرجمعيت بوده و در دوران پارت ها، جايگاه استراتژيك و مهمي داشته است. ساسانيان شماري از شهرها و بندرهاي پيشين (جاسك، سيراف، ‌هرمز، كيش، … ) را گسترش دادند و تا دور دست ترين سرزمين هاي آن روزبه داد و ستد پرداختند. جاسك همانند گذشته از مراكز دريايي و بازرگاني ايران محسوب مي شد و در سر راه كشتي راني ايرانيان به هند و چين قرار داشت. پس از برآمدن اسلام، عرب ها اندك اندك همه كرانه هاي خليج فارس و درياي مكران را در دست گرفتند و در روزگار عباسيان بازرگاني ميان درياي پارس، هند و چين شكوفا شد. در سده 7 هـ . ق، شهر جاسك داراي اقتصادي شكوفا، دريانوردي پيشرفته و مردمي سخت كوش، هنرمند و جنگاور بود و با توجه به آثار و نوشته هاي تاريخ و جغرافيا نگاران اسلامي، شهر جاسك از دريا نوردي پرتوان، بازار بزرگ، لنگرگاه مناسب و بافت شهري پيشرفته اي برخوردار بوده كه همه كشتي هاي رهسپار هند و چين، در آن لنگر انداختنه و مسافران و بازرگانان چند روزي در اين شهر به خريد كالا و استراحت مي پرداختند.