وجه تسميه و پيشينه تاريخي
ايلام در عهد باستان به ‹‹اريوجان›› معروف بود. اما ايلام كنوني در سال 1308 شمسي در منطقه اي كه حسين آباد ناميده مي شد از نو احداث گرديده و يك سال بعد با توجه به سابقه تاريخي و تصويب فرهنگستان ايران به نام ‹‹ايلام›› نام گزاري شده است. شهر ايلام در حصاري از كوه ها و ارتفاعات جنگلي استقرار يافته و آب و هوايي معتدل كوهستاني و بهاري دلپذير دارد. از سه قرن پيش حكومت خود مختار واليان در منطقه ايلام و پشتكوه برقرار بوده است. از معروف ترين اين واليان مي توان از حسين خان، غلامرضا خان و حسين قلي خان ابوقداره نام برد.
اين افراد با يك سلسله روابط خاص به حكومت مركزي ايران وابسته بودند و سالانه به ميزان معيني ماليات و تعدادي تفنگچي در اختيار حكومت مركزي قرار مي دادند. آنان بدين وسيله از شاهان قاجار حكم والي گري منطقه را دريافت مي كردند و به صورت خود مختار بر عشاير منطقه حكومت مي راندند. مركز حكم فرمايي واليان تحت تاثير حيات اجتماعي منطقه مكان ثابتي نداشت. بنابراين قشلاق عشاير در زمستان ها در باغشاهي عراق و يا در حسينيه بين النهرين واقع بود و تابستان ها براي ييلاق در هليلان و يا حسين آباد (ايلام امروزي) به سر مي بردند. هزينه نگهداري و امور اين افراد از ماليات ها و باج هاي متعددي فراهم مي گشت كه به بهانه هاي مختلف از مردم منطقه اخذ مي شد. آخرين والي منطقه در سال 1309 شمسي توسط رضا شاه سركوب و به عراق پناهنده شد. از آن پس حسين آباد با نام جديد ايلام در تقسيمات كشوري جاي گرفت. در حال حاضر شهر ايلام به عنوان مركز سياسي ـ اداري استان ايلام از شهرهاي توسعه يافته باختر كشور است و به لحاظ دارا بودن تفرجگاهي جنگلي و آثار تاريخي و باستاني متعدد از زيباترين شهرهاي استان نيز محسوب مي شود.
