نهضت امام خمینی

عاشورا، فقيهانه يا عارفانه؟!
اين واقعيتي غيرقابل انکار است که امام خميني (ره) نهضت خود را از سرچشمه عاشورا سيراب نمود؛ اما پرسش اينجاست که امام چه تحليلي از حادثه عاشورا داشت و چگونه اين قيام را تبيين مي‌کرد که توانست ازآن پشتوانه و الگويي براي نهضت بسازد؟ کم نيستند کساني که عقيده دارند، تحليل چرايي آنچه در حادثه عاشورا رخ داد از دسترس ما خارج است. برخي بر اين باورند که اساسا حرکت امام حسين (ع) مبتني بر فقه نبود و تلاش براي يافتن مبنايي فقهي براي قيام امام، آب در هاون کوبيدن است. اينان معتقدند که قيام سيدالشهداء در استقبال از شهادت خود و ياران و اسارات اهل بيت امري خارق عادت است و ذهن جستجو‌گر را بايد براي يافتن منطق امام حسين (ع) به عرفان حواله داد.
مصيب‌هايي به مراتب کمتر از دردها و رنج‌هايي که بر امام حسين (ع) در کربلا وارد آمد؛ کافي است براي اينکه باب «تکليف ما لايطاق» گشوده گردد و «ولا تلقوا بأيديکم الي التهلکه» سد راه رويارويي امام حسين(ع) با سپاه کوفه شود. برخي معتقدند امام حسين (ع) اگر با سپاه کوفه به نبرد نابرابر برخاست تکليفي بر آمده از فقه نداشت. آنچه رخ داد به مقتضاي عشق بود.