بچه های خوب ، عادت های بد(1)

تعداد زیادی از کودکان عادتهای بد دارند. برخی پی در پی بینی شان را چین می دهند، برخی گوشهایشان را می کشند، بسیاری لب پایین شان را مک می زنند و برخی موها یا لبهایشان را می جوند. لیست عادتهای بد دوران کودکی همین طور ادامه دارد، بنابراین امکان پرداختن به همه ی آنها وجود ندارد. ولی با نگاهی ویژه به عادتی نظیر انگشت توی بینی کردن، صدا در آوردن از بند انگشتان، ضرب گرفتن با انگشتان، پیچ  و تاب دادن پا و جویدن لپ، در این سلسله مقالات به شما نشان خواهیم داد که تقریباً چگونه هرعادت بدی را می توان با استفاده از برنامه ها ی ارائه شده از بین برد.

پیشگیری عادت

اکثر عادتها را، اگر از ابتدا به تکرار آنها توجه شود، می توان تضعیف کرد و از بین برد. در این مرحله هدف شما کاهش تعداد دفعات عادتی است که همه روزه انجام می گیرد. این امر شانش تبدیل شدن آن را به یک عادت دایمی کاهش می دهد. زمانی که می بیند کودکانتان رفتاری را انجام می دهند که شما مایل به ادامه ی آن نیستید، توجه خود را به صورت منفی نشان ندهید. اگر دختر شما دریابد که با انگشت توی بینی کردن می تواند فوراً فریاد شما را درآورد که «بس است، دستت را از توی بینی ات در بیار!» بعید است که چنین فرصتهایی را برای جلب توجه شما از دست بدهد. در عوض توجه تان را به زمانهایی که این عمل را انجام نمی دهد، معطوف کنید. برای مثال در حین تماشای تلویزیون به او بگویید: «چه قدر عالی است که می بینم برنامه ی تلویزیون را بدون انگشت توی بینی کردن تماشا می کنی.» اگر شما غالباً این کار را انجام دهید، کودک شما به زودی از عمل انگشت توی بینی کردن به عنوان وسیله ای برای جلب توجه و تحسین شما، دست خواهد کشید.

همچنین شما می توانید با شیوه ی منحرف کردن مداوم کودکتان از عادت، باعث ضعیف شدن عادت شوید. برای مثال اگر پسر شما از بند انگشتانش صدا درمی آورد، در زمانی که احتمال انجام این عمل می رود به طرف او یک توپ پرت کنید، برای او مداد رنگی و کاغذ بیاورید و به او چیزی بدهید که دستهایش را مشغول به کار نگاه دارد.

همچنین شما می توانید با نظارت کردن برخود، از تشکیل عادتهای بد پیشگیری کنید. والدینی که عادتهای عصبی نظیر ضرب گرفتن با انگشتان یا تکان دادن مداوم پا دارند، برای کودکانشان الگو می شوند و کودکان یاد می گیرند که درست به همان شکل از تنش رهایی یابند.

شناسایی محرک

قبل از آن که به کودکانتان بگویید حالا زمان ترک عادت بدشان فرا رسیده، به مدت یک هفته زمان، مکان و چگونگی انجام دادن رفتار کودکانتان را زیر نظر بگیرید.

خودآگاهی

آگاهی با یک گفت و گوی آرام بین او و شما آغاز می شود. به کودکانتان توضیح دهید که دقیقاً کدام رفتار به یک عادت تبدیل شده است و چرا بهتر است این عادت ترک شود. برای مثال انگشت توی بینی کردن غیربهداشتی است، لپ جویدن خودآزاری است. به دنبال عاملهایی بگردید که ترک عادت را برای کودک خوشایند و جذاب کند و سپس برنامه ی ترک عادت را تشریح کنید. شما برای عملی شدن برنامه به همکاری کودکتان نیاز خواهید داشت. بنابراین تا زمانی که لازم است، بحث و تشریح و ترغیب را ادامه دهید.

سپس با کودکتان در جلوی یک آینه بنشینید و به او بگویید که خودش را در حال انجام عادت ،تماشا کند. بذارید ببیند که در حین انجام این عادت بدن او چه عملی انجام می دهد و دقیقاً این عادت در نزد سایر مردم چگونه به نظر می رسد، تمرین در آینه را هر روز در طی برنامه ی ترک عادت انجام دهید.

سپس به کودکتان بگویید زمانی که عادت را انجام می دهد، او را با اشاره کردن آگاه می سازید. در ابتدا کودکتان به شخصی نیاز دارد تا این عادت را در او متوقف سازد، زیرا در اکثر موارد هیچگونه اطلاعی از انجام آن ندارد. وقتی کودکانی که پاهایشان را به طور مداوم تکان می دهند، انگشت توی بینی شان می کنند، لبهایشان را می جوند و از بندهای انگشتانشان صدا در می آورند، متوجه عادتشان واقعاً تعجب زده خواهند شد.