مقالات امور دام و آبزیان

به منظور تعيين سطح مطلوب پروتيين وانرژي جيره هاي غذايي و تاثير آن بر ميزان خوارک مصرفي، افزايش وزن، ضريب تبديل غذايي، درصد و ترکيب لاشه در گوساله هاي نر گاوميش تعداد 45 راس گوساله نر از شير گرفته شده (با ميانگين وزني 124±28 کيلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفي در 9 تيمار (پروتيين خام در سه سطح 11.6، 10.8 و 13 درصد و انرژي قابل متابوليسم در سه سطح 2.3 ،2.02 و 2.57 مگاکالري در هر کيلوگرم ماده خشک) و 5 تکرار در هر تيمار به مدت يک سال پروارشدند. در طول دوره پروار خوارک مصرفي روزانه به صورت کاملا مخلوط در سه نوبت و تا حد اشتها به طور انفرادي در اختيار گوساله ها قرارگرفت. ميزان خوراک مصرفي روزانه ثبت شد. دام ها هر 14 روز يک بار پس از 12 ساعت محروميت از غذا توزين شدند. در پايان دوره تعداد 18 راس از گوساله ها (2 راس از هر تيمار) پس از 12 ساعت محروميت از غذا توزين و ذبح شدند. گوشت، استخوان و چربي قابل تفکيک نصف لاشه ها (لاشه سمت چپ) بعد از 24 ساعت نگهداري در دماي 5 درجه سانتيگراد، جدا و توزين شدند. نتايج به دست آمده در کل دوره پروار نشان داد که جيره هاي غذايي اثر معني داري بر خوراک مصرفي (P<0.01)، ضريب تبديل غذايي و ميزان چربي داخلي (P>0.05) داشته ولي تاثير آن بر افزايش وزن روزانه، بازده لاشه، درصد گوشت لخم، درصد استخوان و درصد چربي لاشه معني دار نبوده است. جيره حاوي انرژي حداکثر (2.57 مگاکالري در کيلوگرم ماده خشک) و پروتيين متوسط (11.6 در صد در ماده خشک) به علت داشتن بازده غذايي مطلوب (8.57±1.2)، سرعت رشد بالا (750±110 گرم در روز)، بازده لاشه مطلوب (49.4±1.4 در صد) و پايين بودن هزينه توليد هر کيلوگرم وزن زنده و گوشت نسبت به ساير تيمارها، مي تواند جهت استفاده توسط بهره برداران معرفي شود.

 نسخه قابل چاپ