مقالات امور دام و آبزیان

با توجه به اينكه براي كنترل كنه واروآ، به عنوان مهم ترين انگل زنبور عسل، تا كنون عمدتا از روش مبارزه شيميايي استفاده شده كه اين روش نه تنها باعث آلودگي فرآورده هاي كندو به مواد شيميايي مي گردد بلكه موجب بروز مقاومت كنه در برابر سموم شيميايي مي شود، لذا امروزه توجه بيشتري به روش هاي غير شيميايي كنترل از جمله توليد و پرورش نژادهاي مقاوم زنبورعسل به كنه واروآ معطوف شده است. يكي از عوامل مهم در مقاومت زنبور به كنه، كوتاه بودن طول مرحله سربسته بودن سلول هاي نوزادي است كه باعث مي شود كنه نتواند دوره دگرديسي و زاد و ولد خود را كامل كند و جمعيت آن كاهش مي يابد. در اين تحقيق توده هاي زنبور عسل استان هاي اصفهان، تهران، مركزي و قزوين از نظر طول دوره سربسته بودن سلول هاي نوزادي مورد بررسي قرار گرفتند. روش ارزيابي اين مكانيسم مقاومت بر اساس طرح كاملا تصادفي بود. بدين صورت كه تيمارها، استان هاي مختلف موجود در طرح ملي اصلاح نژاد 4) تيمار) بودند كه در چهار تكرار اجرا گرديد. هر تكرار شامل يك كندوي به طور متوسط 7 قاب جمعيت بود كه در زمان معيني ملكه ها توسط محصور كننده ملكه (Queen excluder) محصور مي گشتند و پس از 24 ساعت محدوده تخم گذاري، علامت گذاري شد. حدود روز نهم پس از آن سلول ها شروع به بسته شدن مي كردند و ساعت دقيق بسته شدن سلول ها ثبت شد. حدود 11 روز بعد قاب هاي مورد نظر به انكوباتور 34± 1) درجه سانتي گراد و رطوبت نسبي 60 درصد و تاريكي مطلق) منتقل شده و زمان دقيق باز شدن در سلول ها ثبت گرديد. نتايج نشان داد كه به طور كلي تفاوت معني داري از نظر آماري بين طول دوره سربسته بودن سلول هاي نوزادي در چهار استان وجود نداشت. با بررسي ميانگين كلي طول دوره سربسته بودن سلول ها بين استان هاي مختلف تفاوتي در حدود 5 ساعت مشاهده گرديد. استان قزوين با 290 ساعت بالاترين ميانگين طول دوره سربسته بودن سلول ها و استان مركزي با 285 ساعت كمترين ميانگين طول دوره سربسته بودن سلول ها را داشتند. كوتاه بودن دوره رشد زنبور عسل يا مرحله بسته بودن سر سلول هاي آن سبب مي شود كه كنه واروآ از نظر دوره رشد دچار اشكال شده و جمعيت كنه آن قدر زياد نمي شود كه سبب مرگ كلني هاي زنبورعسل گردد و اين مورد در رابطه با استان هاي مركزي و اصفهان كه كمي دوره رشد كوتاه تري دارند، ديده مي شود.

 نسخه قابل چاپ