مقالات امور دام و آبزیان

بيماري هاي قارچي عمدتا جزو بيماري هاي نوزادان زنبور عسل محسوب مي شوند، زيرا درون سلول ها شرايط مناسب حرارتي، رطوبت و مواد غذايي مطلوب، جهت رشد قارچ ها وجود دارد (5). لارو گچي بيماري است كه فقط لاروهاي زنبور عسل را مبتلا ساخته و از بين مي برد (8، 11، 12). بيماري در اثر قارچي از جنس آسكوسفرا به نام Ascosphaera apis ايجاد مي شوند. هاگ عامل بيماري مقاوم بوده و تا 15 سال مي تواند عفونت زا باقي بماند (2، 7). لارو زنبور عسل بيشترين حساسيت را به بيماري لارو گچي دارد به شرط آنكه اسپورهاي قارچ را زماني كه 3 يا 4 روز از سن آنها گذشته باشد ببلعند. زنبوراني كه حرارت كندو را تنظيم مي كنند چون قادر به انتقال حرارت مناسب به كناره هاي شان نمي باشند سرد بودن اين نقاط زمينه مساعدتري را براي ايجاد بيماري فراهم مي كند (2، 10). در صورتي كه رشد و تكثير قارچ به صورت جنسي باشد يعني ميسليوم هاي نر و ماده با يكديگر تلاقي كنند رنگ لارو گچي شده سياه تا خاكستري است. در انتقال آلودگي گرده (2، 11) و عسل آلوده به هاگ، وسايل زنبورداري (2) ملكه (2، 4) نقش دارند. در گسترش بيماري وجود آب و هواي سرد و مرطوب (2) تهويه نامناسب كندو (7) شرايط نامناسب و طولاني مدت شهديابي و گرده يابي (2، 7) كلني هاي ضعيف و باز، عوامل وراثتي (2، 7) شرايط استرس زا (9) وجود محيط اسيدي ناشي از آلودگي هوا (7) موثرند. بيماري قارچي ديگر كه توسط آسپرژيلوس ها ايجاد مي شود. بيماري سنگي شدن لارو است كه لاروهاي آلوده با توده اي از ميسيليوم هاي خاكستري رنگ پوشيده مي شوند و لاروهاي مرده و موميايي شده سخت و شكننده هستند (1). روش نمونه گيري در اين طرح، خوشه اي و چند مرحله اي بوده است. 5 شهرستان انتخاب شده و در هر شهرستان 40 نمونه اخذ شد.

 نسخه قابل چاپ