مقالات امور دام و آبزیان

در اين مطالعه به طور هفتگي از سنين 3 تا 13 هفتگي مزارع مرغ تخم گذار مورد بازديد قرار گرفتند و در هر بار به منظور تعيين O.P.G از نقاط مختلف بستر نمونه برداري شد. در صورت بروز فرم باليني بيماري، تعداد حداقل 5 لاشه به ازاي 10000 قطعه، جهت تشخيص نوع گونه آيمريا كالبد گشايي شده و از روده نمونه برداري گرديد. در طي اين مدت، 6 مرغداري (35%) به فرم باليني بيماري و 4 مرغداري ديگر فقط آلودگي بستر مشاهده گرديد. در اين بررسي ارتباط معني داري بين تغييرات O.P.G بستر و بروز فرم باليني بيماري وجود داشت (p<0.05). بيشترين موارد كوكسيديوز باليني در سيستم پرورشي بستر در 5 مرغداري (50%) و كمترين آن در سيستم پرورشي قفس با يك مرغداري (14%) ديده شد. همه مرغداري هاي واجد علايم بيماري، جمعيتي بيش از ظرفيت سالن داشته و تا هنگام بروز بيماري از هيچ داروي كوكسيديواستات استفاده ننموده بودند. اگر چه فرم باليني بيماري در سنين 3 تا 9 هفتگي مشاهده شد، اما بيشترين موارد در سنين 7 تا 9 هفتگي گزارش گرديد. در اين مطالعه، E.acervulina در 8 مرغداري (47%)، E.maxima در 9 مرغداري (53%)، E.necatri در 7 مرغداري (41%) و E.tenella در 6 مرغداري (35%) تعيين گرديد. مطالعات تشخيصي بر روي گونه ايجاد كننده فرم باليني نشان داد كه E.necatrix در 83% موارد و E.tenella در 17% موارد نقش داشتند. با توجه به نتايج بدست آمده، كوكسيديوزباليني در نيمچه هاي مرغ تخم گذار شهرستان مشهد شايع بوده و لازم است برنامه هاي كنترلي بر عليه بيماري اجرا گرديد.