مقالات امور دام و آبزیان

بسياري از گونه هاي فيتوپلانكتوني در صنايع مختلف، اهميت و كاربرد فراوان دارند. تهيه مواد مغذي جهت كشت آنها از يك طرف و واردات گونه هاي ميكروجلبكي از طرف ديگر همراه با صرف هزينه زياد ميباشد. علاوه بر اين، گونه هاي وارداتي به دليل عدم سازگاري با شرايط محيطي منطقه، داراي كارايي بالا نمي باشند. لذا جداسازي گونه هاي بومي جهت افزايش راندمان رشد از اهميت ويژه اي برخوردار است. نمونه برداري اين تحقيق، از دهانه اروند و دهانه بهمنشير انجام شد. جداسازي نمونه هاي فيتوپلانكتوني با استفاده از روشهاي رقيق سازي، پليت آگار، سانتريفوژ - نورگرايي همچنين با استفاده از تغيير فاكتورهاي فيزيكي مانند نور و شوري انجام شد. با توجه به روشهاي مختلف جداسازي نتيجه ميشود كه در نور كم دياتومه ها غالب ميشوند و با افزايش نور امكان جداسازي گونه هاي بيشتري موجود ميباشد. به طور كلي محيط كشت TMRL يك محيط كشت عمومي براي جداسازي انواع فيتوپلانكتونها است. همچنين ميتوان از محيط كشت Guillard جهت جداسازي دياتومه ها استفاده نمود و در محيط كشت Conway امكان رشد ميكروجلبكهاي سبز بيشتر است. در اين تحقيق 15 گونه فيتوپلانكتوني جداسازي شد.

 نسخه قابل چاپ