مقالات امور دام و آبزیان

شناسايي و پراكنش دشمنان طبيعي زنبور عسل (A. mellifera) در 8 شهرستان و سه اقليم استان فارس شامل مديترانه اي (آباده، سپيدان و شيراز)، نيمه صحرايي گرم (كازرون، فيروزآباد، نورآباد و داراب) و كوهستاني سرد (اقليد) مورد مطالعه قرار گرفت. كمتر از 1 درصد كندوهاي استان شامل 585 كندو براي نمونه برداري زنبوران بالغ و 537 كندو براي نمونه برداري حجرات لاروي و نوزادان بطور تصادفي و به تناسب تعداد كل كندوي هر شهرستان انتخاب شدند. براي جداسازي و شناسايي انگلها، 50 عدد زنبور زنده از هر كلني به طور تصادفي انتخاب و در شيشه حاوي اتانول 75 درصد ريخته و به آزمايشگاه منتقل شد. براي بررسي حجرات لاروي و نوزادان نمونه هاي 5×5 سانتيمتري از شان با كارد بريده و تا زمان بررسي در فريزر نگهداري شد. به وسيله پرسشنامه، اطلاعاتي در باره زنبورستان و سابقه وجود آفات و شكارچيان جمع آوري گرديد. كنه واروآ (Varroa destructor)، زنبورهاي خرمايي (.Vespa spp)، زنبورهاي ژاكت زرد (.Vespula spp) و مرغهاي زنبورخوار (.Merops spp.) در تمام اقليمها مشاهده شدند. كنه تراشهاي (Acarapis woodi) و مگس برولا (.Braula spp) در هيچيك از اقليمها مشاهده نشد. سوسكهاي ملوئيده (.Meloe spp) در اقليمهاي مديترانه اي و كوهستاني سرد مشاهده گرديد. پروانه بزرگ مومخوار (Galleria mellonella) نيز تنها در اقليم نيمه صحرايي گرم و مديترانه اي وجود داشت. در اقليمهاي مديترانه اي و كوهستاني سرد، مارمولك نيز به عنوان شكارچي زنبور عسل گزارش شد. درصد آلودگي كلني، زنبوران بالغ و حجرات زنبور عسل در فصل زمستان، و درصد آلودگي کلني و حجرات در فصل بهار به کنه واروآ بين اقليمهاي مختلف معنيدار نبود ولي درصد آلودگي زنبوران بالغ در فصل بهار در مناطق كوهستاني سرد به طور معنيداري بيشتر از ساير مناطق بود.

 نسخه قابل چاپ