پاسخ به:مقالات امور دام و آبزیان
پنج شنبه 8 تیر 1391 11:32 PM
| 22 : پژوهش و سازندگي تابستان 1386; 20(2 (پي آيند 75) در امور دام و آبزيان):156-159. |
| بررسي مقايسه اي الگوي الكتروفورتيك پادگن هاي بدني فاسيولا در ميزبان هاي مختلف |
| مشگي بهنام*,اسلامي علي,حسيني سيدحسين,همت زاده فرهيد,هوشمند الهام |
| * گروه انگل شناسي، دانشكده دامپزشكي، دانشگاه تهران |
|
هدف از بررسي حاضر تعيين الگوي الكتروفورتيك پادگن هاي بدني دو گونه ترماتود شايع در ايران شامل Fasciola hepatica و F. gigantica بود. بدين منظور طي بازرسي كشتارگاهي اقدام به تهيه گونه هاي فاسيولا از ميزبانهاي مختلف شامل: فاسيولا ژيگانتيكا از دو ميزبان گاو و شتر و Fasciola hepatica از گوسفند و گاوميش گرديد. بعد از جداسازي ترماتودهاي بالغ و انتقال به آزمايشگاه هر نمونه 3 تا 4 بار در محلول فسفات بافر سالين (PBS ،و 2/7= pH) شسته شد. پادگن بدني هر ترماتود به طور جداگانه توسط هموژنيزاسيون و سپس سانتريفوژ استخراج گرديد. پادگن هاي مربوطه (4 نمونه) بعد از تنظيم ميزان پروتئين، به روش سديم دودسيل سولفات پلي اكريلاميدژل الكتروفورز (SDS-PAGE) در مجاورت نشان دار با وزن مولكولي مشخص تحت الكتروفورز قرار گرفتند. نتايج حاصل از بررسي الگوي الكتروفورتيك پادگن هاي بدني 4 نمونه نشان داد هر دو گونه داراي پروتئين هايي با وزن مولكولي حدود 18 تا 70 كيلو دالتون هستند، پادگن بدني F. gigantica شتر و گاو باند مشخصي با وزن مولكولي 57 كيلو دالتون دارند ولي گونه ديگر فاقدان است. پادگن بدني F. hepatica در گوسفند و گاوميش با داشتن دو باند 54 و 68 كيلو دالتوني از گونه ديگر فاسيولا قابل تفريق مي باشد در حاليكه F. hepatica گاوميش داراي باند نسبتا ضعيفي با وزن مولكولي 64 كيلو دالتون ميباشد. لذا با توجه به اختلافاتي که در پروتئين هاي بدني فاسيولا نه تنها بين گونه ها كه بين يك گونه همسان ولي در دو ميزبان متفاوت وجود دارد لازم است در روش هاي نوين ايمنولوژيك جهت تشخيص آلودگي با فاسيولا كه معمولا از پادگن هاي مختلف بدني ترماتود بالغ استفاده مي گردد، حيوان ميزبان و تاثير آن بر ويژگي هاي مولكولي ارگانيسم مربوطه مورد نظر قرار گيرد. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
