مقالات امور دام و آبزیان

در نتيجه اين بررسي، مجموعا 35 نمونه شاه ميگو (شيوع معادل 43.2%) با ميانگين شدت آلودگي 4.6 عدد، مبتلا به يک نوع انگل بنام Branchiobdella hexodonta (از آناليدا) بودند. اين انگل که به کرم برانش شاه ميگو نيز مرسوم مي باشد، از کاراپاس و برانش سخت پوست جداسازي گرديد. با افزايش دامنه طولي ميزان شيوع آلودگي هم افزايش يافت. حداکثر دامنه شدت (23-1 عدد) در دامنه طولي 12.6-10.6 و حداقل دامنه شدت (11-1 عدد) در دامنه طولي بين 14.9-12.7 مشاهده گرديد. حداکثر ميانگين شدت آلودگي (6.3 عدد) در دامنه طولي 12.6-10.6 سانتي متر و حداقل ميانگين شدت (3.1 عدد) در دامنه طولي 14.9-12.7 سانتي متر رويت گرديد. بالاترين حد ميانگين فراواني (3.6 عدد) در دامنه طولي 10.6-12.6، و پايين ترين حد ميانگين فراواني (0.88 عدد) در دامنه طولي 10.5-8.1 سانتيمتر ملاحظه شد. ميزان شيوع (32 درصد) و شدت آلودگي (4.3 عدد) در کاراپاس نسبت به برانش با به ترتيب 20.9 درصد و 2.8 عدد آلودگي، بيشتر بود. همچنين در جنس ماده ميزان شيوع (47 درصد) بيش از جنس نر (36.6 درصد) بود. فصل بهار با شيوع 62.5 درصد و ميانگين شدت 7.8 عدد، بيشترين ميزان آلودگي را در بين ساير فصول سال بخود اختصاص داده، در حاليکه در زمستان آلودگي ديده نشده است. لازم بذکر است که اين کرم انگل اختياري شاه ميگوي آب شيرين بوده و شاه ميگو ميزبان اختصاص براي اين انگل محسوب ميشود. ضمنا آناليد B. hexodonta براي نخستين بار است که از شاه ميگوي آب شيرين در محيط پرورشي ايران گزارش مي شود.

 نسخه قابل چاپ