مقالات امور دام و آبزیان

مقادير سرمي كورتيزول، گلوكز، بتاهيدروكسي بوتيرات (BHB) و اوره در بزهاي آبستن و شيروار تعيين شده و ارتباط بين آنها در سال 1385 در اروميه مطالعه گرديد. همچنين احتمال مسموميت آبستني تحت باليني در بزهاي آبستن نيز بررسي شد. مقد ار 5 ميلي ليتر خون از وريد وداج 95 راس بز آبستن و 54 راس بز شيروار جمع آوري شد. بزها در مراتع ميان بند پرورش يافته، از علوفه گراس و يونجه تغذيه مي شدند. غلظت سرمي، اوره و BHB به روش اسپكتروفتومتري و كورتيزول به روش ELISA ارزيابي شدند. ميانگين كورتيزول، گلوكز، BHB و اوره براي بزهاي آبستن به ترتيب (ng/ml)7.31 ، (mg/dl) 44.9، (mmol/l)  0.23و (mmol/l) 3.21 ميلي مول در ليتر و براي بزهاي شيروار به ترتيب 94.6 (mg/dl)، (mg/ml) 48.9 و (mmol/l) 0.27 و (mmol/l)4.09  بوده است. مقايسه ميانگين پارامترها در بزهاي آبستن و شيروار (ANOVA) وجود اختلاف معنيدار (P<0.01) را فقط در ميزان اوره نشان مي دهد. نتايج آناليز همبستگي بين پارامترهاي خون در بزهاي آبستن و شيروار وجود رابطه مثبت و معني دار بين كورتيزول و BHB را نشان مي دهد (P<0.01 و 0.76=r). در بزهاي شيروار بين كورتيزول و اوره (P<0.01 و 0.51=r) و در مجموع نمونه ها بين كورتيزول وBHB (P<0.01 و 0.76=r) رابطه مثبت و معني داري مشاهد ه گرديد. لذا مي توان گفت كه غلظت پارامترهاي تحت بررسي در بزهاي آبستن و شيروار در حدود گزارش شده براي بزها بوده و فقط اوره در بزهاي آبستن بطور معني داري كمتر از شيروار بوده است. وجود رابطه بين غلظت كورتيزول با BHB و اوره اهميت اين پارامترها را در تشخيص احتمالي مسموميت آبستني تعيين مي نمايد. مسموميت آبستني تحت باليني در بزهاي آبستن مشاهده نگرديد.

 نسخه قابل چاپ