بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور بررسي خسارت علفهاي هرز و تعيين مناسبترين شاخص جهت برآورد كاهش عملكرد گندم در پوشش طبيعي فلور علفهاي هرز و رقابت چند گونه اي، آزمايشي در سال زراعي 78-1377 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه آزاد اسلامي واحد قائم شهر انجام شد. 27 كرت به ابعاد 5×5 متر از سطح مزرعه انتخاب و در چندين مرحله در آن تراكم علفهاي هرز به تفكيك گونه شمارش و در پايان فصل، وزن خشك هر گونه جداگانه اندازه گيري شد. جهت مقايسه چگونگي رقابت و برآورد ضريب خسارت هرگونه متغيرهايي چون تراكم و وزن خشك در واحد سطح، نسبت معادل گياهي و متوسط وزن خشك تك بوته اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه بيوماس علفهاي هرز نسبت به تراكم، برآورد بهتري از كاهش عملكرد گندم بدست مي دهد. در بررسي تابع ¹/_w=bo+b1x1+…+bnxn مشاهده شد كه اثر تداخلي علفهاي هرز در گندم را با توجه به ضرايب معادله فوق (رابطه عكس وزن تك بوته با تراكم) مي توان به دو گروه بازدارنده (ضريب مثبت) و تحريك كننده‌ (ضريب منفي) تقسيم كرد. در اين ميان سهم رقابت درون گونه اي گندم بيشتر از رقابت بين گونه اي بود. دو گونه شلمبيك (Rapistrum rugosum) و يولاف (Avena fatua) بيشترين سهم را در كاهش عملكرد گندم بخود اختصاص دادند در حالي كه گونه سيزاب (veronica persica) و آرتميز يا (Artemisia sp.) كمترين اثر را در اين تيمار آزمايش به خود اختصاص دادند. در بررسي بعدي مشخص شد كه اثر مثبت بعضي از گونه هاي هرز به واسطه اثرات بازدارندگي آنها بر گونه هايي است كه از شدت رقابت بالايي با گندم برخوردارند.