بانک مقالات زراعت و باغبانی

افزايش دماي جهان اثرات عميقي را بر پديده هاي اقليمي و در راس آنها ميزان والگوهاي بارندگي در سراسر جهان خواهد داشت. از اينرو هدف از اين تحقيق پيش بيني پارامترهاي هواشناسي کشور در شرايط تغيير اقليم و مقايسه اين پارامترها با شرايط فعلي است. به اين منظور مدل گردش عمومي UKMO براي سالهاي 2025 و 2050 ميلادي بكار گرفته شد. با اجراي مدل گردش عمومي مقادير ماهانه درجه حرارت حداقل، حداكثر و نزولات ماهانه براي ايستگاههاي مختلف محاسبه (كه پوشش كاملي از نقاط مختف اقليمي ايران را فراهم ساخته و معرف وضعيت عمومي كشور باشند) و اثرات تغيير اقليم بر اساس سناريوي تعريف شده در مدل براين پارامترهاي اقليمي تعيين گرديد. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان ميدهد كه متوسط افزايش دماي فصل بهار براي سالهاي 2025 و 2050 در کل ايستگاههاي مطالعه شده به ترتيب 3.1 و 3.9، براي ماههاي فصل تابستان به ترتيب 3.8 و 4.7 براي فصل پاييز 2.3 و 3.0 و براي فصل زمستان 2.0و 2.4 درجه سانتي گراد مي باشد. علاوه بر اين ميزان افزايش دما از شمال به جنوب و از غرب به شرق تشديد خواهد شد. بر اساس نتايج بدست آمده شدت کاهش بارندگي در مناطق خشک و نيمه خشک کشور بارزتر از مناطق مرطوب بوده وکاهش بارندگي در پاييز و زمستان بيشتر از بهار و تابستان خواهد بود. بر اساس پيش بيني هاي بدست آمده متوسط کاهش بارندگي پاييزه براي تمام ايستگاههاي تحت بررسي در سالهاي 2025 و 2050 ميلادي به ترتيب 8 و 11 درصد، و براي ماههاي فصل تابستان تقريبا ناچيز مي باشد. همچنين الگوي مکاني تغييرات بارش در سالهاي 2025 و 2050 ميلادي تا حد زيادي مشابه الگوي تغييرات درجه حرارت مي باشد. از طرف ديگر شرايط اقليمي پيش بيني شده بوسيله مدل گردش عمومي نشاندهنده طولاني تر شدن فصل خشکي در سالهاي 2025 و 2050 در تمامي ايستگاههاي تحت بررسي مي باشد. بطوريکه ميانگين طول دوره خشک در سالهاي 2025 و 2050 ميلادي به ترتيب به 214 و 223 روز افزايش خواهد يافت.

 نسخه قابل چاپ