بانک مقالات زراعت و باغبانی

ديده باني علفهاي هرز بخش مهمي از سيستم مديريت تلفيقي علفهاي هرز محسوب مي شود. به منظور بررسي الگوي ظهور علفهاي هرز و ارزيابي كارايي مديريت اعمال شده بر روي جمعيت هاي علف هرز، يك مزرعه چغندرقند با مساحت تقريبي دو هكتار طي يك فصل زراعي در مشهد مورد مطالعه قرار گرفت. علفهاي هرز موجود در 441 نقطه از مزرعه بر روي سيستم شبكه اي 7×7 مترمربعي در سه مرحله (يك نوبت قبل از مديريت پس رويشي و دو نوبت بعد از مديريت پس رويشي) شناسايي و شمارش شدند. به منظور تجزيه و تحليل مكاني داده ها از ژئواستاتيستيك (كريجينگ) استفاده شد. در مجموع 34 گونه علف هرز در اين مزرعه حضور داشت. طيف وسيعي از انواع علف هرز اعم از يكساله زمستانه (مانند خردل وحشي و شاهتره)، يكساله تابستانه (مانند سوروف)، دوساله (هويج وحشي) و چندساله (پيچك) در طي فصل ملاحظه شد. تاج ريزي سياه، سلمه تره، تاج خروس، پيچك، هفت بند و سوروف علفهاي هرز متداول در طي فصل رشد اين محصول بودند. اهميت گونه ها بسته به مرحله نمونه برداري متفاوت بود. در ابتداي فصل تاج ريزي سياه با تراكم متوسط 404.71 بوته در مترمربع و حضور در تمامي مشاهدات، 81.32% از كل جامعه علف هرز را تشكيل مي داد، اما در مرحله دوم و سوم نمونه برداري، پيچك به ترتيب با اختصاص 33.29% و 29.26% از كل جامعه علف هرز به خود گونه غالب بود. در مجموع روند تغييرات درصد تراكم نسبي براي علفهاي هرز چندساله و برگ باريك (عموما گونه هاي چهار كربنه) به سمت انتهاي فصل رشد، افزايشي و براي يكساله هاي برگ پهن، كاهشي بود. مكانهاي عمده ظهور علفهاي هرز به صورت لكه هاي بيضوي در حواشي شرقي و غربي زمين، طي فصل ثابت باقي ماند. در مجموع مي توان چنين نتيجه گرفت كه از طريق ديده باني و درك رفتار ظهور علفهاي هرز، ارايه راهكارهاي بهتر و زمانبندي شده براي مديريت آنها امكان پذير مي باشد.

 نسخه قابل چاپ