پاسخ به:بانک مقالات زراعت و باغبانی
جمعه 9 تیر 1391 8:22 PM
| 4 : پژوهشهاي زراعي ايران 1385; 4(1):35-47. |
| اثر پيش تيمار بذر بر جوانه زني ژنوتيپ هاي عدس (.Lens culinaris Medik) |
| حسيني حسين,نصيري محلاتي مهدي |
|
جوانه زني و استقرار مطلوب گياه يكي از مهمترين مشكلات كشاورزان در مناطق خشك و نيمه خشك مي باشد. پيش تيمار بذر به عنوان يك راهكار جهت افزايش استقرار گياه بويژه در شرايط نامطلوب مطرح است. در اين آزمايش دو ژنوتيپ عدس با PEG و NaCl و در 3 پتانسيل اسمزي (4-، 8- و 12- بار) از هر ماده پيش تيمار شدند و سپس جوانه زني آنها در دو شرايط عدم تنش خشكي و تنش خشكي (صفر و 8- بار) مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج نشان داد كه پيش تيمار با PEG اثر مطلوب تري بر پارامترهاي جوانه زني عدس دارد. در بين پتانسيل هاي اسمزي، 8- بار از PEG و 4- بار از NaCl اثرات مطلوب تري را از خود نشان دادند. ژنوتيپ MLC4 نسبت به ژنوتيپ MLC198 در پاسخ به پيش تيمار، برتري داشت. سرعت جوانه زني، تعداد ريشه چه فرعي و نسبت ريشه چه به ساقه چه تحت تاثير ماده پيش تيمار كننده قرار نگرفتند. در شرايط عدم تنش خشكي نسبت به شرايط تنش خشكي (پتانسيل 8- بار) پارامترهاي مختلف جوانه زني در وضعيت مناسب تري قرار داشتند. |
| كليد واژه: پيش تيمار، عدس، پتانسيل اسمزي، تنش خشكي، جوانه زني |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
