بانک مقالات زراعت و باغبانی

اثرات دگرآسيبي جو در شرايط گلخانه اي و آزمايشگاهي در دانشکده کشاورزي دانشگاه فردوسي در سال 1385 بررسي گرديد. هدف از مرحله گلخانه اي اثر اختلاط کاه و ريشه جوبا بستر کشت بر جوانه زني، رشد و عملکرد ذرت، چغندرقند و آفتابگردان بود که در قالب طرح بلوکهاي کامل تصادفي با تيمار کاه جو در 4 سطح 0 ،200 ،400 ،600 گرم در مترمربع و تيمار ريشه با دو سطح 0 و 50 گرم در مترمربع اجرا گرديد. مرحله آزمايشگاهي در ژرميناتور با هدف مطالعه تاثير غلظت هاي مختلف عصاره آبي کاه جو بر جوانه زني و رشد گياهچه ذرت، چغندر قند و آفتابگردان اجرا گرديد. براي تيمار عصاره 4 سطح 100%، 50%،33 % و 0% (شاهد) نسبت به عصاره اصلي در نظر گرفته شد. آزمايش گلخانه اي نشان داد که سطح برگ ذرت در تيمار شاهد افزايش معني داري نسبت به ساير سطوح تيمار کاه و ريشه دارد اما اختلاف بين ساير سطوح تيمار کاه و ريشه معني دار نبود. وزن خشک ساقه ذرت و وزن بذر در بوته در تيمار 50 گرم ريشه در مترمربع افزايش معني داري در مقايسه با شاهد داشت. اين عکس العمل مثبت به تيمار 50 گرم ريشه در مترمربع در چغندرقند بصورت افزايش وزن برگ و وزن غده ظاهر گرديد. تيمار 50 گرم ريشه در مترمربع باعث افزايش وزن برگ، وزن ساقه، ارتفاع بوته، شعاع طبق، وزن طبق و وزن بذر در گياه آفتابگردان گرديد. جوانه زني در سه گونه آزمايش شده در اثر افزايش سطح تيمار کاه کاهش يافت. ولي در تيمار کاه و ريشه بيشترين جوانه زني مربوط به سطوح صفر (کاه) و 50 (ريشه) بود. در آزمايشگاه بيشترين عکس العمل جوانه زني به عصاره آبي کاه جو مربوط به ذرت بود و با افزايش غلطت عصاره وزن ريشه چه آن بطور معني داري کاهش يافت. آفتابگردان در غلظت 100% عصاره کمترين وزن ريشه چه و در شاهد بيشترين وزن را داشت. ولي در اين گونه تفاوت معني داري بين غلظت هاي 100% و 50% مشاهده نگرديد.