بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور بررسي مقايسه ترکيبهاي مختلف کشت مخلوط زيره سبز و عدس، آزمايشي در سال زراعي 1384 در مزرعه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با 4 تکرار و 5 تيمار  شامل آرايش هاي مختلف کاشت مخلوط دو گياه عدس و زيره اجرا شد. تيمارهاي اين آزمايش عبارت بودند از A: کشت مخلوط رديفي زيره و عدس، B: کشت نواري زيره و عدس (3 رديف زيره و 3 رديف عدس)، C: کشت نواري زيره و عدس (4 رديف زيره و 4 رديف عدس)،D : کشت خالص زيره (6 رديف)، E: کشت خالص عدس (6 رديف). بدين ترتيب تيمارها در دامنه اي از کشت مخلوط رديفي شروع و به کشت نواري ختم شد. بررسي عملکرد و اجزاي عملکرد در گياه زيره سبز نشان داد که وزن خشک اندام هاي رويشي، عملکرد دانه، عملکرد بيولوژيک، وزن هزار دانه و تعداد بذر در هر چتر بطور معني داري تحت تاثير ترکيبهاي مختلف کاشت قرار گرفت و با تغيير الگوي کاشت از کشت مخلوط رديفي به سمت کشت خالص مقادير آنها کاهش يافت. وزن خشک اندام هاي رويشي، عملکرد دانه، عملکرد بيولوژيک و شاخص برداشت در عدس نيز تحت تاثير الگوهاي کشت قرار گرفت، به طوريکه بيشترين مقادير در تيمار کشت خالص عدس بدست آمد. ارزيابي نسبت برابري زمين (LER)  نشان داد که بيشترين (1.86) LER مربوط به تيمار A (کشت مخلوط رديفي) و کمترين (1.26) LER مربوط به تيمار C (کشت مخلوط نواري) بود. به تدريج و با تغيير الگوي کشت مخلوط رديفي به سمت کشت مخلوط نواري، LER کاهش پيدا كرد.