بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور بررسي تنوع گونه اي،كاركردي و ساختار جوامع علف هاي هرز مزارع گندم استان خراسان در مطالعه اي چهار ساله (1386-1383) تعداد 259 مزرعه در 21 شهرستان استان هاي خراسان رضوي، شمالي و جنوبي از مرحله ساقه دهي تا پايان مرحله خوشه دهي گندم مورد بررسي قرار گرفت. نمونه برداري بطور تصادفي با روش سيستماتيك و مطابق الگوي w با استفاده از كادر 5/0 × 5/0 متر مربعي انجام و تراكم، درصد فراواني و يكنواختي علف هاي هرز به تفكيك جنس و گونه تعيين شد. آناليز داده ها با استفاده از روش چند متغيره تجزيه مولفه هاي اصلي (PCA) انجام شد. در اين بررسي 120 گونه علف هرز از 26 خانواده گياهي شناسايي شد. خانواده هاي كاسني (Asteraceae) و گندميان (Poaceae) با 20 و 25 گونه به ترتيب بيشترين غناي گونه اي دو لپه و تك لپه اي را داشتند. همچنين علف هاي هرز يكساله با 89 گونه و دو ساله با 7 گونه به ترتيب بيشترين و كمترين تعداد را داشتند. بيشترين تعداد گونه علف هرز در نيشابور (52 گونه) و كمترين آن در نهبندان (4 گونه) مشاهده شد. در بين شهرستانهاي مورد مطالعه مشهد و قوچان با 71% بيشترين درجه تشابه و تايباد و نهبندان فاقد تشابه بودند. بيشترين شاخص هاي شانون و سيمپسون در اسفراين به ترتيب معادل 93/2 و 1 و كمترين آن در نهبندان معادل 57/0 و 71/0 مشاهده شد. از نظر تراكم، درصد فراواني و درصد يكنواختي علف هاي هرز در سطح تشابه 75% شهرستانهاي مختلف در پنج خوشه مجزا قرار گرفتند.