بانک مقالات زراعت و باغبانی

جهت بررسي اثرات تاريخ هاي كاشت و رژيمهاي آبياري بر خصوصيات زراعي و عملكرد يك رقم نخود (رقم ILC3279)، آزمايشي در سال زراعي 81 - 1380 در مزرعه آموزشي تحقيقاتي آموزشكده كشاورزي شهيد رجايي نيشابور اجرا شد. آزمايش مورد نظر بصورت اسپليت پلات در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي در چهار تكرار اجرا شد. كرتهاي اصلي شامل چهار رژيم آبياري (عدم آبياري در طول فصل رشد (رژيم ديم)، يك بار آبياري بهاره (اول گلدهي)، دو بار آبياري بهاره (شروع گلدهي و 50% گلدهي) و فارياب) و كرتهاي فرعي داراي چهار تاريخ كاشت (پاييزه، انتظاري، بهاره و تاخيري) منظور شدند. در اين آزمايش كشت تاخيري با رژيمهاي آبي ديم, يك بار آبياري بهاره و دو بار آبياري بهاره خشك شدند و فقط كشت تاخيري با رژيم آبي فارياب باقي ماند. بر اساس نتايج حاصله افزايش آب آبياري توانست ارتفاع بوته، ارتفاع اولين غلاف از سطح زمين، فاصله بين گره ها، تعداد گره، تعداد ساقه، تعداد غلاف در بوته، تعداد غلافهاي دو دانه اي، يك دانه اي و پوك، تعداد دانه در بوته، وزن دانه در بوته، وزن صد دانه و عملكرد را افزايش دهد. با افزايش طول دوره رشد، ارتفاع بوته، ارتفاع اولين غلاف از سطح زمين، تعداد گره، تعداد ساقه، تعداد غلاف در بوته، تعداد غلافهاي (دو دانه اي و پوك)، تعداد دانه در بوته، وزن دانه در بوته افزايش يافت. در اين ميان كشت پاييزه بالاترين عملكرد را نسبت به تاريخهاي كاشت ديگر داشت و كشت تاخيري نسبت به كشت انتظاري و بهاره داراي عملكرد بيشتري بود. گياهان كشت پاييزه با رژيم آبي فارياب نسبت به ساير تاريخهاي كاشت و رژيمهاي آبي از ارتفاع بوته، تعداد گره، تعداد ساقه، تعداد غلاف در بوته، تعداد غلافهاي يك دانه اي و پوك، تعداد دانه در بوته و عملكرد بيشتري برخوردار بودند. كشت بهاره با رژيم آبي ديم به علت كوتاه شدن دوره رشد و كاهش آب قابل دسترس داراي ارتفاع بوته، تعداد گره، تعداد غلاف در بوته، تعداد غلافهاي يك دانه اي، تعداد دانه در بوته، وزن دانه، وزن صد دانه و عملكرد كمتري بود.