بانک مقالات زراعت و باغبانی

نيکل يکي از فلزات سنگين است که خصوصيات سمي و حتي کشندگي آن براي انسان، حيوانات و گياهان تاييد شده است. البته برخي از گياهان به عنوان گياهان انباشته کننده اين عنصر معرفي شده اند و در تعداد اندکي نيز نيکل به عنوان فلزي سودمند در رشد آنها شناخته شده است. بنابراين بررسي تاثير نيکل بر رشد گياه داراي اهميت است. تحقيق حاضر به منظور بررسي تاثير غلظتهاي مختلف نيکل بر رشد و خصوصيات مورفوفيزيولوژيکي گياه جعفري، در شرايط کنترل شده انجام شد. جوانه زني بذرهاي جعفري در ژرميناتور انجام گرفت و نشاهاي گياهي به محلول هاي کشت منتقل گرديدند و در محلول غذايي هوگلند حاوي غلظتهاي: 0، 25/0، 5/0، 75/0، 1، 5/1، 2 و ppm 4 نيکل (نيترات نيکل) و در هفت تکرار رشد داده شدند. دوازده هفته پس از اعمال تيمارها، خصوصيات مورفوفيزيولوژيکي شامل: مقدار کلروفيل، بيوماس گياهي، طول ريشه و بخش هوايي، سطح برگ، تعداد برگها، مقاومت روزنه ها و مقدار نيكل در بخش هوايي و ريشه ها مورد سنجش قرار گرفت. نتايج حاصل از اين آزمايش نشان داد كه سطوح مختلف غلظت نيكل، تاثير معني داري بر خصوصيات مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي ريشه و اندام هوايي شامل: وزن خشك و تر ريشه و اندام هوايي، طول ريشه، طول بخش هوايي، تعداد برگ، سطح برگ و عدد SPAD داشت. در اين آزمايش با افزايش غلظت نيكل، مقدار كمي تمامي صفات فوق الذكر به طور معني داري نسبت به تيمار شاهد كاهش يافتند. همچنين نتايج حاصل نشان داد كه با افزايش غلظت نيكل، مقاومت روزنه ها نسبت به تيمار شاهد بصورت معني داري افزايش يافت كه نتيجه آن كاهش توليد بيوماس ريشه و اندام هوايي است. علايم مورفولوژي سميت نيكل به صورت نكروزه شدن برگ ها، كاهش قطر ريشه و انشعابات آن و همچنين تغيير رنگ ريشه ها قابل ملاحظه بود.