بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور مطالعه تاثير تنش کمبود آب و کاربرد عناصر غذايي بر عملکرد، اجزا عملکرد و کارايي مصرف آب در ذر ذرت دانه اي هيبريد 704 آزمايشي به صورت اسپليت پلات فاکتوريل در قالب طرح پايه بلوک هاي کامل تصادفي در چهار تکرار در سال زراعي 87 - 1386 در مزرعه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه آزاد اسلامي واحد اراک اجرا گرديد. عامل اصلي شامل چهار سطح آبياري (تنش کمبود آب در مرحله 8 برگي، تنش کمبود آب در مرحله متورم شدن دانه، تنش کمبود آب در مرحله پر شدن دانه و آبياري برابر نياز آبي گياه تا پايان فصل رشد) در کرت هاي اصلي و ترکيب سطوح تيماري سلنيوم (با و بدون مصرف) از منبع سلنيت سديم به ميزان 20 گرم در هکتار و کود عناصر کم مصرف (با و بدون مصرف) بيومين به مقدار 2 ليتر در هکتار که حاوي عناصر ريزمغذي روي، آهن، مس، منگنز، موليبدن و بر بود در کرت هاي فرعي قرار گرفتند. نتايج نشان دادند که اختلاف معني دار در عملکرد دانه، اجزا عملکرد، شاخص برداشت و کارايي مصرف آب در شرايط مختلف تنش کمبود آب ملاحظه شد. کمترين عملکرد دانه متعلق به تيماري بود که در مرحله پر شدن دانه در معرض تنش آب قرار گرفتند. تنش کمبود آب در مرحله پر شدن دانه، عملکرد دانه را به ميزان 33% نسبت به شاهد کاهش داد. اثر سلنيوم بر عملکرد و اجزا عملکرد معني دار نبود ولي با مصرف سلنيوم عملکرد و اجزا عملکرد افزايش يافت. اثر متقابل تنش کمبود آب و سلنيوم بر عملکرد دانه و اجزا عملکرد معني دار بود. بين سلنيوم و عناصر کم مصرف اثر متقابل آنتاگونيستي مشاهده شد. مصرف سلنيوم در مراحل مختلف رشد تحت تنش کمبود آب، عملکرد دانه را نسبت به عدم مصرف سلنيوم افزايش داد. اثر متقابل سه گانه تيمارهاي آزمايشي بر عملکرد دانه معني دار شد. مصرف توام سلنيوم و عناصر کم مصرف در شرايط تنش کمبود آب در مراحل مختلف رشد نسبت به عدم کاربرد اين عناصر، عملکرد دانه را افزايش داد. به طور کلي کاربرد سلنيوم و عناصر کم مصرف در شرايط تنش کمبود آب به علت توليد محصول قابل قبول نسبت به عدم مصرف اين عناصر قابل توجيه است.

 نسخه قابل چاپ