بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور بررسي خصوصيات اجزاي عملکرد و عملکرد ژنوتيپهاي متحمل به سرماي نخود در شرايط آبياري تکميلي، آزمايشي در قالب طرح بلوک هاي جزيي متعادل با 81 ژنوتيپ نخود و سه تکرار در کشت پاييزه (21 مهر) در سال زراعي 86 - 1385 در مزرعه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد اجرا شد. ژنوتيپ هاي مورد بررسي در اين آزمايش از ميان حدود 700 ژنوتيپ نخود بانک بذر دانشگاه فردوسي مشهد که طي 10 سال در مطالعات مقاومت به سرما مورد بررسي قرار گرفته بودند، انتخاب شدند. در طي فصل رشد، سه نوبت آبياري شامل بلافاصله پس از کاشت، 20 روز بعد از آبياري اول و نيز در آغاز مرحله گلدهي، انجام شد. درصد بقاي زمستانه نمونه هاي نخود، پس از سرماي زمستان تعيين شد. همچنين ويژگي هاي اجزاي عملکرد دانه (تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و وزن 100 دانه) و عملکرد دانه، عملکرد بيولوژيک و شاخص برداشت ژنوتيپ ها اندازه گيري و ثبت شد. بر اساس نتايج، تفاوت ميان ژنوتيپ ها از نظر کليه خصوصيات اندازه گيري شده، معني دار بود (p£0.05) بر اساس نتايج، 40 درصد ژنوتيپ ها داراي بيش از 76 درصد بقاي زمستانه بوده و عملکرد دانه 16 درصد ژنوتيپ ها بيش از 1500 کيلوگرم در هکتار بود. همبستگي مثبت و معني داري بين عملکرد دانه با درصد بقاء (r=0.47**)، تعداد غلاف در بوته ((r=0.33**، تعداد دانه در غلاف (r=0.33**) و وزن 100دانه (0.20**)، وجود داشت. به نظر مي رسد که بهبود مناسب اجزاي عملکرد ژنوتيپ هاي متحمل به سرماي نخود در کشت پاييزه باعث افزايش عملکرد ( ميانگين 1240 کيلوگرم در هکتار) در ژنوتيپ هاي مورد بررسي شده است. با توجه به عملکرد اندک نخود در ايران (ميانگين 480 کيلوگرم در هکتار)، شناسايي ژنوتيپ هاي متحمل به سرما، زمينه مناسبي را براي کشت پاييزه نخود فراهم ساخته و لذا با کشت پاييزه اين ارقام در شرايط آبياري تکميلي، مي توان افزايش چشمگيري را در توليد دانه نخود در کشور انتظار داشت.

 نسخه قابل چاپ