بانک مقالات زراعت و باغبانی

جو (Hordeum vulgare L.) يک گياه مدل براي پژوهش هاي ژنتيکي و فيزيولوژيکي بوده و سازگاري بالايي به شرايط مختلف نشان مي دهد. تنش خشکي در مرحله گياهچه اي باعث جلوگيري از استقرار مناسب گياه مي شود. مي توان از صفات مورفولوژيک و فيزيولوژيک براي گروه بندي ژنوتيپ هاي مقاوم و حساس استفاده کرد. هدف اين آزمايش شناسايي ژنوتيپ هاي مقاوم و حساس به تنش اسمزي از بين 9 ژنوتيپ جو ايراني و اروپايي بود. از پلي اتيلن گليکول (PEG) براي شبيه سازي شرايط تنش در اتاقک رشد استفاده شد و ژنوتيپ ها در دو شرايط تنش و بدون تنش کشت شدند. پژمردگي برگ در فاصله هاي زماني 3، 6، 9 و 12 روز پس از آغاز تنش يادداشت شد. محتواي نسبي آب برگ (RWC) و تعدادي از صفات مورفولوژيک به ترتيب 7 و 14 روز پس از آغاز تنش اندازه گيري شدند. تفاوت بسيار معني داري بين دو شرايط تنش و بدون تنش و بين ژنوتيپ ها مشاهده شد. براي همه صفات بجز سطح زير منحني پيشرفت درصد پژمردگي، ضريب حساسيت محاسبه شد. از بين ژنوتيپ هاي مورد بررسي در اين آزمايش دو ژنوتيپ نيوتانس و ارکتوم به ترتيب جز حساس ترين ژنوتيپ ها و ژنوتيپ هاي Dari-83-6 و L.527 به ترتيب به عنوان مقاوم ترين ژنوتيپ ها در مرحله گياهچه شناسايي شدند. ژنوتيپ EC-79-10 اگرچه از نظر صفات مورفولوژيک گياهچه در گروه ژنوتيپ هاي مقاوم جاي مي گيرد، اما در پايان آزمايش، درصد پژمردگي آن به طور معني داري از ژنوتيپ هاي مقاوم فاصله داشته و نيمه حساس است.

 نسخه قابل چاپ