بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور بررسي و مقايسه ترکيب هاي مختلف کشت مخلوط زنيان و شنبليله تحت تاثير سطوح مختلف کود دامي، آزمايشي در سال زراعي 1384 در منطقه مشهد به اجرا در آمد. آزمايش به صورت کرتهاي خرد شده در قالب بلوکهاي کامل تصادفي با سه تکرار انجام شد. فاکتورهاي مورد مطالعه شامل چهار سطح کود دامي (15، 20، 25 و 30 تن در هکتار) به عنوان فاکتور اصلي و آرايشهاي مختلف کشت مخلوط دو گياه زنيان و شنبليله در پنج سطح (A: کشت خالص زنيان، B: کشت خالص شنبليله،C : کشت مخلوط تک رديفي D: کشت مخلوط دو رديفي و E: کشت مخلوط سه رديفي زنيان و شنبليله) به عنوان فاکتور فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد که ترکيبهاي مختلف کشت بر ارتفاع بوته، انشعاب اوليه، تعداد غلاف در بوته، تعداد چتر در بوته، تعداد چترک در چتر، تعداد دانه در چترک و وزن هزار دانه تاثير معني داري نداشت، ولي انشعاب ثانويه، عملکرد دانه، عملکرد بيولوژيک، در زنيان و شنبليله و وزن خشک تک بوته و شاخص برداشت در زنيان تحت تاثير آرايش کاشت قرار گرفت. در بين تيمارهاي کشت مخلوط، مخلوط تک رديفي در مقايسه با مخلوط هاي دو رديفي و سه رديفي از نظر عملکرد دانه و عملکرد بيولوژيک برتر بود. بيشترين تعداد انشعاب ثانويه در زنيان و شنبليله به ترتيب در کشت مخلوط تک رديفي و کشت خالص بدست آمد. شاخص برداشت و وزن خشک تک بوته زنيان در کليه تيمارهاي کشت مخلوط بيشتر از کشت خالص بود. تاثير کود دامي تنها بر تعداد دانه در غلاف شنبليله و تعداد چترک در چتر، درصد و عملکرد اسانس زنيان معني دار بود. بيشترين تعداد دانه در غلاف و تعداد چترک در چتر به ترتيب در سطوح 30 و 15 تن کود در هکتار حاصل شد. درصد و عملکرد اسانس در سطوح بالاي کود (25 و 30 تن در هکتار) در کشت مخلوط در مقايسه با کشت خالص بيشتر بود. ارزيابي نسبت برابري زمين نشان داد که بيشترين نسبت برابري زمين (47/1) مربوط به تيمار کشت مخلوط تک رديفي و کمترين آن (28/1) مربوط به تيمار کشت مخلوط دو رديفي بود.