بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور ارزيابي اثرات تاريخ كشت و تراكم بوته بر خصوصيات رشد و عملكرد نخود و نيز جمعيت علف هاي هرز در شرايط ديم استان لرستان آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در سال زراعي 85ـ1384 در شهرستان خرم آباد اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل تاريخ كشت (پاييزه و زمستانه) تراكم كشت (25، 50 و 75 گياه در مترمربع) و اثر تداخل علف هاي هرز (وجين و عدم وجين) بودند. بر اساس نتايج اين آزمايش و معادلات برازش داده شده وزن برگ تك گياه و وزن برگ در واحد سطح زمين در نخود پاييزه بيشتر از زمستانه بود. حداكثر وزن خشك برگ تك گياه در تراكم 25 گياه و حداكثر وزن خشك برگ در واحد سطح در تراكم 75 گياه در واحد سطح مشاهده شد. ميانگين عملكرد دانه نخود براي كشت پاييزه و زمستانه به ترتيب 1114 و 561 كيلوگرم در هكتار بودند. كنترل علف هاي هرز اثر افزايشي معني داري بر وزن برگ تك گياه، زيست توده نخود و عملكرد دانه نخود داشت. هر چند كه تراكم علف هاي هرز در كشت پاييزه تقريبا سه برابر كشت زمستانه بود اما عملكرد دانه در كشت پاييزه در حدود دو برابر عملكرد دانه در كشت زمستانه بود. حداكثر زيست توده علف هاي هرز يك ساله به تيمار كشت پاييزه نخود با تراكم 25 گياه در متر مربع بدون وجين و حداقل آن به تيمار كشت زمستانه نخود با تراكم 75 گياه در مترمربع و وجين علف هاي هرز اختصاص داشت. ميانگين غناي گونه اي در كشت پاييزه 71 درصد بيشتر ازكشت زمستانه بود. بيشترين عملكرد دانه نخود در كشت پاييزه با تراكم 50 گياه در مترمربع و شرايط وجين علف هاي هرز مشاهده گرديد.