بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور مطالعه اثرات عوامل اقليمي بر روي عملکرد دانه گندم ديم در منطقه مراغه، آمار هواشناسي ايستگاه تحقيقات کشاورزي ديم (مراغه) به عنوان اصلي ترين ايستگاه تحقيقات کشاورزي ديم براي مناطق سردسيري و نيمه سردسيري کشور و متوسط عملکرد دانه گندم ديم رقم سرداري در اين منطقه به مدت 10 سال زراعي (84 - 1374) جمع آوري شد. داده هاي جمع آوري شده در اين بررسي با استفاده از ضرايب همبستگي، رگرسيون ساده، رگرسيون گام به گام و تجزيه عليت مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج اين بررسي نشان داد که از طريق ضرايب همبستگي کل، بين متوسط رطوبت نسبي هوا و مجموع بارندگي سال زراعي با عملکرد دانه رابطه مثبت و معني دار به ترتيب در سطوح 5 و 1 درصد و بين تعداد ساعات آفتابي و تبخير از تشتک کلاس A رابطه منفي و معني دار در سطح احتمال 5 درصد وجود داشت. در رگرسيون ساده از کل عوامل مورد مطالعه تنها بين دو عامل متوسط رطوبت نسبي هوا و مجموع بارندگي سال زراعي با عملکرد دانه رابطه معني دار از لحاظ آماري در سطح احتمال 1 درصد وجود داشت. با استفاده از رگرسيون گام به گام تنها عامل ميزان بارندگي ساليانه از عوامل تاثيرگذار معني دار از لحاظ آماري بر عملکرد دانه گندم ديم بود (P<0.01). در نهايت اثر مستقيم عوامل ميزان تبخير از تشتک کلاس A در سطح احتمال يک درصد و به صورت منفي و متوسط دماي ساليانه و مجموع بارندگي سال زراعي به صورت A عوامل ميزان تبخير از تشتک کلاس مثبت و غير معني دار، عملکرد دانه گندم ديم رقم سرداري را تحت تاثير قرار دادند. در مجموع مي توان چنين استنباط نمود که بين عوامل اقليمي و عملکرد دانه گندم ديم رقم سرداري ارتباط منطقي وجود دارد. بطوريکه از ميان عوامل مورد مطالعه، متوسط دماي ساليانه و مجموع بارندگي سال زراعيو متوسط حداکثر دماي ساليانه به صورت منفي عملکرد دانه گندم ديم رقم سرداري را تحت تاثير A به صورت مثبت و ميزان تبخير از تشتک کلاس قرار دادند.

 نسخه قابل چاپ