بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور بررسي واکنش جوانه زني بذر و رشد اوليه گياه دارويي ماريتيغال  (Silybum  marianum) در شرايط تنش هاي شوري و خشکي، دو آزمايش جداگانه به صورت طرح کاملا تصادفي با چهار تکرار انجام شد. در آزمايش نخست، تاثير سطوح پتانسيل خشکي (0، 1-، 2-، 3-، 4-، 5-، 6-، 7-، 10-، 15- و 20- بار) ناشي از پلي اتيلن گلايکول 6000 (PEG 6000) و در آزمايش دوم تاثير سطوح پتانسيل شوري (0، 50، 100، 150، 200، 250 و 300 ميلي مولار) ناشي از نمک طعام (NaCl) بر جوانه زني و رشد اوليه گياهچه هاي ماريتيغال مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج نشان داد که اثر سطوح تنش شوري و خشکي بر سرعت و درصد جوانه زني بذر معني دار بود. علاوه بر اين، بذور گياه ماريتيغال قادر بودند تا 300 ميلي مولار پتانسيل شوري و 20- بار پتانسيل خشکي جوانه بزنند. تاثير سطوح مختلف پتانسيل خشکي بر طول ريشه چه و ساقه چه و وزن خشک آن ها معني دار بود، به طوري که با افزايش تنش هاي شوري و خشکي، طول و وزن خشک ريشه چه و ساقه چه کاهش پيدا کرد. با افزايش شدت تنش خشکي درصد کاهش طول ساقه چه، نسبت به ريشه چه بيشتر بود و به نظر مي رسد طول ساقه چه به تغيير پتانسيل خشکي حساسيت بالايي دارد. همچنين وزن خشک ساقه چه در مقايسه با شاهد در  3- بار پتانسيل خشکي 50 درصد کاهش نشان داد. بررسي پاسخ اين گياه به سطوح خشکي و شوري در مرحله جوانه زني، کشاوزران را در استقرار و توليد مطلوب آن ياري خواهد کرد.

 نسخه قابل چاپ