بانک مقالات زراعت و باغبانی

اين بررسي به منظور ارزيابي و مقايسه سير انرژي در دو نظام کشت متداول و مکانيزه در مزارع سيب زميني استان آذربايجان شرقي در سال زراعي 86-85 انجام شد. داده ها با استفاده از آمار و اطلاعات سازمان جهاد کشاورزي استان و تهيه پرسشنامه از زارعين سيب زميني کار استان برآورد گرديد. داده هاي مربوط به نهاده ها و ستاده ها به ميزان هاي معادل انرژي هاي مصرفي و توليدي تبديل شدند و سپس راندمان انرژي محاسبه گرديد. ميزان کل انرژي عوامل و نهاده هاي بکار برده شده در سيستم کشت متداول برابر 60783.24 مگاژول در هکتار (44.43% انرژي مستقيم، 55.57% غير مستقيم، 46.96% انرژي قابل تجديد و 53.03% انرژي غير قابل تجديد) و ميزان انرژي خروجي 148268.12 مگاژول در هکتار و در سيستم کشت مکانيزه ميزان کل انرژي عوامل و نهاده هاي بکار برده شده 52635.73 مگاژول در هکتار (54.17% انرژي مستقيم، 45.83% انرژي غير مستقيم، 39.01% انرژي قابل تجديد و 60.94 انزژي غير قابل تجديد) و ميزان انرژي خروجي آن 232992.76 مگاژول در هکتار برآورد گرديد. ميزان کارايي انرژي (نسبت ستاده به نهاده) در روش کشت متداول 2.44 و در روش کشت مکانيزه برابر 4.43 محاسبه گرديد. همچنين مقدار انرژي خالص توليدي، انرژي ويژه و بهره وري انرژي سيب زميني در روش کشت مکانيزه در هر هکتار به ترتيب برابر 180357.03 مگاژول، 0.96 مگاژول کيلوگرم و 1.04 کيلوگرم مگاژول و در روش کشت متداول به ترتيب 87484.88 مگاژول، 1.74 مگاژول کيلوگرم و 0.58 کيلوگرم مگاژول در هکتار محاسبه شد. داده ها نشان دادند که بيشترين انرژي مصرفي در روش کشت متداول به ترتيب آبياري 24.9%، کود ازته 22.36%، بذر سيب زميني 19.72%. و بيشترين انرژي مصرفي در روش کشت مکانيزه به ترتيب آبياري 23.21%، کود ازته 19.32% و ماشين الات کشاورزي 15.27% بود. که اين مي تواند ناشي از شرايط آب و هوايي، توپوگرافي زمين و حتي مسائل خاص مربوط به فرهنگ منطقه باشد.

 نسخه قابل چاپ