بانک مقالات زراعت و باغبانی

اين تحقيق به منظور بررسي اثر نسبت هاي مختلف كاشت بر روي عملكرد و اجزاي عملكرد كنجد و نخود در كشت مخلوط در سال 1386 در مزرعه پژوهشي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد اجرا شد. طرح آزمايشي به صورت كرت هاي خرد شده در قالب بلوک هاي كامل تصادفي با سه تكرار بود، كه از دو الگوي كاشت شامل كشت رديفي و درهم به عنوان عامل اصلي و پنج سطح كشت شامل تک كشتي نخود، تک كشتي كنجد، 10% نخود + 100% كنجد، 20% نخود + 100% كنجد و 30% نخود + 100% كنجد به عنوان عامل فرعي تشكيل شده بود. نتايج نشان داد كه بيشترين عملكرد كنجد از مخلوط 20% نخود + 100% كنجد در آرايش كاشت رديفي با 1.8 تن در هكتار و كمترين عملكرد با 0.74 تن در هكتار از نسبت 10% نخود + 100% كنجد در كشت درهم به دست آمد. محاسبه عملکرد نسبي کل (RYT) نشان داد كه ميزان عملكرد محصول در نسبت هاي 20% نخود + 100% كنجد، 30% نخود + 100% كنجد و 10% نخود + 100% كنجد در الگوي كاشت رديفي به ترتيب 39 درصد (RYT=1.39)، 28 درصد (RYT=1.28) و 24 درصد (RYT=1.24) بيشتر از تک كشتي است و لذا چنين مي توان استنباط كرد كه در مخلوط دو گونه با نسبت هاي فوق اين دو گياه از عوامل محيطي بهتر از تک كشتي استفاده كرده اند.

 نسخه قابل چاپ