بانک مقالات زراعت و باغبانی

اثر بقاياي انواع کودهاي آلي و شيميايي بر رشد و عملکرد گياهان در سال هاي پس از کاربرد، يکي از مسائل مهم و ضروري در مديريت تغذيه گياه مي ‌باشد. اين پژوهش به منظور بررسي اثرات بقاياي انواع کود بر ميزان رشد، عملکرد، اجزاي عملکرد، برخي شاخص ‌هاي فيزيولوژيکي، درصد و عملکرد اسانس گياه دارويي بابونه تحت سطوح مختلف تنش خشکي، به صورت کرت هاي خرد شده و در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار در سال زراعي 87-1388 در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه زابل اجرا گرديد. تيمارهاي خشکي بصورت شاهد يا 90 درصد ظرفيت زراعي مزرعه (W₁)،70  درصد رطوبت زراعي مزرعه (W₂) و 50 درصد ظرفيت زراعي مزرعه (W₃) به عنوان عامل اصلي و اثر بقاياي انواع کود شامل شاهد (بدون مصرف هيچ نوع کود (F₁)) ، کود شيميايي (NPK) (F₂)، کود دامي (25 تن در هکتار کود گاوي (F₃)) و کمپوست حاصل از زباله شهري (25 تن در هکتار(F₄) ) که در سال قبل در مزرعه بابونه استفاده شده بود، به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد که تنش خشکي در حد 50 درصد ظرفيت زراعي، عملکرد گل در بابونه را نسبت به تيمار شاهد کاهش مي دهد. در اين آزمايش خشکي سبب افزايش درصد اسانس شد اما بيشترين درصد و عملکرد اسانس در سطح خشکي 70 درصد رطوبت زراعي مزرعه بر دست آمد. با بالا رفتن سطح تنش، بر ميزان کربوهيدرات و پرولين در بافت سبز برگ افزوده شد. بقاياي کودهاي دامي و کمپوست در سال دوم بطور معني داري باعث افزايش عملکرد گل، درصد و عملکرد اسانس گلهاي بابونه آلماني نسبت به بقاياي کود شيميايي و شاهد گرديد. کودهاي آلي در شرايط تنش خشکي مي ‌توانند تا حدي از بروز اثرات سوء تنش بر عملکرد توليدي اين گياه بکاهد. در حاليکه کودهاي شيميايي در سال دوم تاثير بسيار کمي نسبت به شاهد بر عملکرد و اسانس بابونه داشتند. بطور کلي مصرف کود دامي و تنش ملايم تا 70 درصد ظرفيت زراعي جهت کسب حداکثر عملکرد کمي و کيفي گياه بابونه توصيه مي ‌گردد.