بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور مقايسه سه گياه علوفه اي سورگوم، ذرت و ارزن مرواريدي براي توليد علوفه سبز در کشت دوم، آزمايشي در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه تربيت مدرس در سال 1385 انجام شد. آزمايش به صورت طرح کرت هاي يکبار خرد شده بر پايه بلوک هاي کامل تصادفي در چهار تکرار اجرا شد. در اين تحقيق ذرت (رقم هيبريد سينگل کراس 704)، ارزن مرواريدي (رقم نوتريفيد) و سورگوم علوفه اي (رقم اسپيدفيد) به عنوان عامل اصلي و مقدار کود نيتروژن در سه سطح (100، 200 و 300 کيلوگرم نيتروژن خالص در هکتار از منبع اوره) به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج حاکي از پاسخ مثبت هر سه گياه مورد بررسي نسبت به افزايش کود نيتروژن بود. به طوري که ارزن با دريافت 300 کيلوگرم نيتروژن در هکتار بالاترين ميزان علوفه تر ( 85.8 تن در هکتار، 20.3 درصد بيشتر از سورگوم و 30.9 درصد بيشتر از ذرت) را توليد نمود. از آن جا که مصرف نيتروژن بيش از 200 کيلوگرم در هکتار، نسبت برگ به ساقه و در نتيجه خوشخوراکي علوفه هر سه گياه را کاهش مي دهد، از اينرو در راستاي کاهش مصرف نهاده هاي شيميايي، کاربرد 200 کيلوگرم نيتروژن در هکتار در کشت تابستانه اين گياهان در اين منطقه کافي مي باشد. فزوني علوفه سبز ارزن و سورگوم نسبت به ذرت در اين سطح کودي به ترتيب 10 و 12 درصد بود. ارزن و سورگوم در اين سطح کودي به ترتيب 72.4 و 73.5 تن در هکتار علوفه سبز و 13.8 و 22.9 تن در هکتار ماده خشک توليد نمودند؛ در نهايت با توجه به برتري هاي کلي سورگوم و ارزن نسبت به ذرت به ويژه از لحاظ تحمل شرايط نامساعد مانند کم آبي و حاصلخيزي ضعيف خاک به نظر مي رسد در اين گونه موارد جايگزيني ذرت با سورگوم و ارزن گزينه مناسبي باشد. علاوه بر اين تصميم گيري در مورد توصيه زراعت سورگوم يا ارزن در منطقه نيازمند اطلاعات بيشتري درباره صفات کيفي اين دو منبع علوفه اي و ارزيابي شاخص هاي تغذيه دام از قبيل ارزش رجحاني و مصرف اختياري علوفه به روش in vivo مي باشد.

 نسخه قابل چاپ