پاسخ به:بانک مقالات زراعت و باغبانی
پنج شنبه 8 تیر 1391 4:49 PM
| 3 : پژوهش و سازندگي پاييز 1383; 17(3 (پي آيند64) در زراعت و باغباني):16-20. |
| تاثير عناصر ريزمغذي هاي آهن و روي بر روي عملکرد و اجزا عملکرد کشت دوم دو رقم آفتابگردان در منطقه ارسنجان |
| رحيمي محمدمهدي,مظاهري داريوش,طهماسبي سروستاني زين العابدين |
|
اين آزمايش در سال 1381 در ايستگاه تحقيقاتي دانشگاه آزاد اسلامي ارسنجان (فارس) در زميني با بافت رسي به منظور بررسي تاثير عناصر ريزمغذي هاي آهن و روي بر عملکرد و ساير خصوصيات کمي و کيفي آفتابگردان در شرايط آبي با استفاده از کرت هاي خرد شده در قالب بلوک کامل تصادفي با 4 تکرار مورد بررسي قرار گرفت. تيمارهاي آزمايش عبارت بودند از: 1- کود آهن (کلات 138) در دو سطح 0= 1F و20 = 2F کيلوگرم در هکتار 2- کود روي (سولفات آبدار 20%) در دو سطح 0= 1Z و 40 = 2Z کيلوگرم در هکتار 3- ارقام زاريا و هاي سان 25، که جمعا در 32 کرت به انجام رسيده است. صفات مورد بررسي در اين تحقيقات عبارت بودند از: عملکرد دانه ، قطر طبق ، تعداد دانه در طبق ، وزن هزار دانه و قطر و ارتفاع ساقه ، شاخص برداشت و نسبت مغز به پوسته و شاخص سطح برگ و درصد پروتئين دانه و درصد روغن دانه. نتايج بدست آمده حاکي از اين است که بين ارقام مختلف تفاوت معني داري از نظر عملکرد دانه وجود نداشت ولي تيمار کودي بر روي آن موثر بوده است. تيمار 2Z1F با 3851.5 کيلوگرم در هکتار توليد دانه و با 11793 کيلوگرم در هکتار ماده خشک بالاترين ميزان عملکرد را داشته است و حداکثر شاخص سطح برگ در هيبريد، هاي سان 25 در تيمار رکودي 2Z1F بدست آمد. قطر طبق، وزن هزار دانه و قطر ساقه تحت تاثير تيمار کودي قرار داشتند و درصد پروتئين تحت تاثير ارقام قرار گرفته اند. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
