بانک مقالات زراعت و باغبانی

هدف در اين تحقيق، بررسي مقاومت به شوري و معرفي گونه مقاوم تر در سه گونه،Alhagi persarum، Salsola dendroides و Aeluropus lagopoides مي باشد تا بتوان با اطمينان بيشتر گونه هاي مقاوم تر را براي انجام کارهاي اصلاحي مراتع در مناطق شور توصيه نمود. واضح است که ضرورت احيا و تجديد پوشش گياهي قسمت اعظم خاک کشورمان به کمک گياهاني که قادر به تحمل چنين شرايطي بوده و از ارزش اقتصادي بالايي برخوردارند بسيار محسوس مي باشد. اثر تنش شوري بر کاهش ميزان رشد گياه از واضح ترين پاسخ هاي گياهان به شوري است. وزن تر، وزن خشک، طول ريشه و طول بخش هوايي، تعداد شاخه و ميانگره از پارامترهايي هستند که شديدا تحت شرايط تنش شوري کاهش مي يابند به طور کلي مي توان گفت که هر سه گونه مورد بررسي در اين آزمايش ها، جهت بالابردن مقاومت خود به تنش شوري، تغييرات ريختي (مورفولوژيکي)، عملکردي (فيزيولوژيکي) و تشريحي (آناتوميکي) از خود نشان داده اند. که بر حسب گونه مورد نظر مي تواند متفاوت باشد از نظر تشريحي (آناتومي) نيز مي توان از تغييراتي چون تحليل منطقه آوندي (در ريشه S. dendroides و ساقه A. lagopodes)، کاهش بافت هاي زنده و تشکيل فيبر و اسکلروئيد در منطقه پوست و تشکيل کرکها (به ويژه در برگ S. dendroides در تيمار 600 ميلي مولار و در ساقه A. lagopoides در تيمار 200 ميلي مولار) اشاره داشت. در گياه A. persarum تغييرات تشريحي خاصي ديده نشد. ضمنا از آنجايي که در سطح برگهاي A. lagopoides، غدد دفع نمک وجود دارد، مي توان گفت که يک شورروي دفع کننده نمک محسوب کرد. در اين تحقيق بالاترين مقاومت به شوري را S. dendroides با مقاومت به نمک در حد mm700 (1.4%) در مرحله جوانه زني و mm650 (3.8%) در مرحله رويشي از خود نشان داده است. در حالي که A. lagopoides مقاومت به شوري را تا تيمار mm200 (2.1%) به نمک نشان داد و حد مقاومت در A. persarum نيز در جوانه زني mm500 (9.2%) NaCl و در مرحله رشد رويشي mm350 (2%) NaCl تعيين شد.

 نسخه قابل چاپ