بانک مقالات زراعت و باغبانی

عدم تعادل بين عرضه و تقاضاي آب كشاورزي در مناطق پسته كاري ايران، به ويژه شهرستان رفسنجان به وضوح قابل درك است. با وجود كمبود و محدوديت منابع آب، به علت ارزش اقتصادي بالا، مصرف اين نهاده كشاورزي بسيار بالا مي باشد. اين عدم تعادل باعث تخريب منابع آب، افت آب هاي زيرزميني و كاهش كيفيت اين منابع شده است. براي حل اين مشكل بايستي عرضه آب را افزايش داده و تقاضا را كم نمود و در نهايت اين دو را به هم نزديك كرد. در اين مطالعه با استفاده از روش هاي اقتصاد مهندسي و بودجه بندي گزينه هاي جديد در دو سمت عرضه و تقاضاي آب مورد بررسي اقتصادي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه استفاده از گزينه هاي جديد چون انتقال آب كارون و آب شيرين كن در سمت عرضه و سيستم هاي آبياري تحت فشار در سمت تقاضا به علت هزينه هاي بالا مورد استقبال كشاورزان قرار نگرفته و نمي گيرد. لذا جهت تغيير اين شرايط و افزايش تقاضا براي سيستم هاي نوين عرضه و تقاضاي آب در منطقه رفسنجان بايستي: 1- با به كارگيري سازمان ها و قوانين مناسب، هزينه تمام شده بهره برداري از روش هاي سنتي را افزايش داد. 2- با تحقيقات و استفاده از تكنولوژي هاي مناسب، هزينه توليد و مصرف آب را در گزينه هاي جديد كاهش داد. 3- با ارايه قوانين، برنامه ها و سازمانهاي مناسب، دوره تصميم گيري و دوره احساس كمبود آب را به هم نزديك نموده و نتيجه آن يعني ارزش واقعي آب را به عنوان معيار مبادله آب در منطقه قرار داد.

 نسخه قابل چاپ