بانک مقالات زراعت و باغبانی

تاريخ هاي آغاز و خاتمه يخبندان بر مبناي دماي حداقل ديدباني شده در پناهگاه هواشناسي (دماي حداقل كمتر يا مساوي صفر درجه سلسيوس) براي 12 ايستگاه سينوپتيک منطقه آذربايجان در يک دوره مشترک 13 ساله تعيين گرديده و يخبندان هاي فرارفتي با کمک نقشه هاي سينوپتيک و بررسي ساعتي پارامترهاي جوي از يخبندان هاي تابشي – فرارفتي تفکيک گرديدند. در اين ارتباط سري هاي زماني اولين يخبندان پاييزه و آخرين يخبندان بهاره از نوع فرارفتي و تابشي - فرارفتي تشکيل شده و مشخص گرديد که اين سريها تصادفي بوده و از تابع توزيع نرمال تبعيت مي کنند. اين بررسي نشان مي دهد که به طور ميانگين يخبندان هاي فرارفتي در منطقه از 6 تا 40 روز ديرتر از يخبندان هاي تابشي – فرارفتي در پاييز آغاز گرديده و 1 تا 25 روز زودتر در بهار خاتمه مي يابد. طول فصل رشد بالقوه که به صورت فاصله بين آخرين يخبندان بهاره فرارفتي و اولين يخبندان پاييزه فرارفتي تعريف مي شود محاسبه گرديد و نشان داده شد که نسبت به فصل رشدي که با محاسبه فاصله زماني از رخداد آخرين دماي صفر يا کمتر در بهار تا اولين رخداد دماي صفر يا کمتر در پاييز تعيين مي گردد، با توجه به شرايط محلي از 5 تا 65 روز طولاني تر است. چنانچه با اعمال مديريت صحيح، با يخبندان هاي تابشي مبارزه گردد مي توان از طولاني تر شدن فصل رشد به نحو مطلوب استفاده کرد. تعداد يخبندان هاي تابشي قبل از اولين يخبندان فرارفتي در پاييز و بعد از آخرين يخبندان فرارفتي در بهار محاسبه گرديد تا از اين طريق قابليت اجراي عمليات محافظت از سرما براي محصولات ويژه در منطقه مورد ارزيابي قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ