پاسخ به:بانک مقالات زراعت و باغبانی
پنج شنبه 8 تیر 1391 3:41 PM
16 : پژوهش و سازندگي پاييز 1386; 20(3 (پي آيند 76) در زراعت و باغباني):123-133. |
بررسي اثرات مصرف عناصر آهن و روي در خصوصيات كمي و كيفي گندم آبي و تعيين حد بحراني آن ها در خاكهاي دشت ورامين |
سيلس پور محسن* |
* مركز تحقيقات كشاورزي ورامين |
زير كشت بردن توام و پي در پي اراضي، كشت واريته هاي پرمحصول با نياز غذايي بالا و مصرف بي رويه و نامتعادل كودهاي شيميايي، خصوصا كودهاي ازته و فسفره از عواملي هستند كه باعث بروز علايم كمبود ريزمغذي ها و كاهش عملكرد ناشي از اين كمبود شده اند. مصرف متعادل كودهاي اصلي و ريزمغذي ها، نتنها باعث افزايش توليدات كشاورزي با كيفيت بالا مي گردد، بلكه سلامتي جامعه مصرف كننده را نيز تضمين مي كند. به منظور بررسي اثرات تغذيه اي روي و آهن در گندم و تعيين حدود بحراني اين عناصر، يك آزمايش مزرعه اي با چهار تيمار و سه تكرار در 30 مزرعه در سطح دشت ورامين به مرحله اجرا در آمد. مزارع انتخابي در نواحي عمده كشت گندم آبي و بر اساس مطالعات خاك شناسي درسري غالب خاك منطقه قرار داشتند. به ازاي هر 800 هكتار تقريبا يك مزرعه انتخاب و نمونه خاك مركب تهيه و جهت اندازه گيري عناصر غذايي به آزمايشگاه ارسال شد. در هر يك از مزارع انتخاب شده چهار تيمار شاهد بدون مصرف عناصر كم مصرف آهن و روي، تيمار مصرف آهن (Fe)، تيمار مصرف روي (Zn) و تيمار مصرف توام آهن و روي به صورت بلوك هاي كامل تصادفي اجرا شد. آهن از منبع سكوسترين به ميزان 10 كيلوگرم در هكتار و روي از منبع سولفات روي به ميزان 40 كيلوگرم در هكتار مصرف شد. نتايج بدست آمده نشان داد كه عكس العمل گياه نسبت به مصرف كودهاي آهن و روي به ميزان قابل جذب اين عناصر در خاك بستگي دارد بطوريكه در مورد آهن در خاك هايي كه ميزان آهن قابل جذب آن ها بيشتر از 4.7 و در مورد روي در خاك هايي كه ميزان روي قابل جذب آن ها بيشتر از 0.8 ميلي گرم در كيلوگرم است، افزودن عناصر فوق الذكر تاثيري در عملكرد دانه گندم ندارد. بيشترين عملكرد دانه گندم در اثر مصرف آهن به ميزان 1100 كيلوگرم در هكتار در خاكي بود كه 2 ميلي گرم در كيلوگرم آهن قابل جذب داشت و در مورد روي نيز بيشترين افزايش عملكرد به ميزان 1200 كيلوگرم در هكتار در خاكي بود كه 0.5 ميلي گرم در كيلوگرم روي قابل جذب داشت. افزايش عملكرد دانه گندم در اثر مصرف روي و آهن با مقادير قابل جذب اين عناصر در خاك همبستگي معني دار داشت و از مدل لگاريتمي پيروي مي كرد. بطور متوسط در مزارع مورد بررسي در اثر مصرف آهن و روي به ترتيب 317 و 330 كيلوگرم در هكتار عملكرد دانه گندم افزايش يافت. در اثر مصرف توام آهن و روي عملكرد دانه گندم 868 كيلوگرم در هكتار افزايش پيدا كرد. با در نظر گرفتن حد بحراني براي آهن و روي به ترتيب 4.7 و 0.8 ميلي گرم در كيلوگرم خاك، 54 درصد خاكهاي گندمكاري منطقه دچار كمبود آهن و 46 درصد خاك هاي منطقه دچار كمبود روي تشخيص داده شدند. بنابراين در چنين خاك هايي جهت حصول به حداكثر عملكرد گندم مصرف آهن و روي ضروري است. |
كليد واژه: |
نسخه قابل چاپ |