پاسخ به:بانک مقالات زراعت و باغبانی
پنج شنبه 8 تیر 1391 3:37 PM
1 : پژوهش و سازندگي پاييز 1386; 20(3 (پي آيند 76) در زراعت و باغباني):2-10. |
بررسي ريزازديادي سه ژنوتيپ برگزيده در گل محمدي (.Rosa dmamscena Mill) |
عصاره محمدحسن*,قمري زارع عباس,قربانلي مه لقا,اله وردي ممقاني بهاره,شهرزاد شكوفه |
* موسسه تحقيقات جنگل ها و مراتع كشور |
اسانس گل محمدي داراي ارزش اقتصادي بالايي است. هدف از اين پژوهش تكثير غير جنسي ژنوتيپ هاي برتري است كه كيفيت و كميت اسانس بهتر، درصد اسانس بيشتر، طول دوره گلدهي طولاني تر و يا عملكرد گل بيشتري را نسبت به ساير ژنوتيپ ها نشان مي دهند. به اين منظور از جوانه هاي جانبي پايه هاي بالغ در فصول مختلف سال برداشت شد و در محيط كشت MS پايه همراه با تيمارهاي مختلف هورموني كشت گرديد. در مرحله استقرار به منظور حصول به نمونه هاي استريل از كلريد مركوريك 0.1% به مدت 5 دقيقه استفاده شد. كليه ريز نمونه ها در فصل تابستان و پاييز و در هر سه ژنوتيپ مستقر شدند. در مرحله شاخه زايي اثر هورمونهاي BAP و Kin مورد بررسي قرار گرفت. بهترين تيمار شاخه زايي در هر سه ژنوتيپ متفاوت بود. بيشترين ضريب ازدياد و رشد طولي ژنوتيپ M6 در تيمار حاوي 2 ميلي گرم در ليتر BAP و 2 ميلي گرم در ليتر Kin و در ژنوتيپ هاي G1 و G2 در تيمارحاوي 2.5 ميلي گرم در ليتر BAP به دست آمد. به منظور تحريك ريشه زايي شاخه ها از محيط MS تغيير يافته همراه با مقادير متفاوت هورمون NAA استفاده گرديد. درصد پاييني از شاخه هاي توليد شده ژنوتيپ هاي G1 و G2 به ترتيب در محيط كشت MS تغيير يافته حاوي 0.1 و 0.2 ميلي گرم در ليتر NAA ريشه دار شدند. |
كليد واژه: شاخه زايي، ريشه زايي، ژنوتيپ، گل محمدي، (.Rosa dmamscena Mill) |
نسخه قابل چاپ |