بانک مقالات زراعت و باغبانی

در اين پژوهش 15 لاين اميدبخش گندم مربوط به اقليم سرد به منظور تعيين ميزان مقاومت آن ها نسبت به زنگ زرد در اردبيل ارزيابي شدند. هر يک از ژنوتيپ هاي آزمايشي در دو خط يک متري بر روي يک پشته به فاصله 30 سانتي متر از يکديگر تحت شرايط آبياري مه پاش و آلودگي مصنوعي کشت گرديدند. آزمايش در طي سال هاي زراعي 1382 و 1383 و بر اساس طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار اجرا گرديد. به منظور استقرار بهتر بيماري، علاوه بر کاشت رقم حساس بولاني در فاصله هر 5 لاين، اطراف قطعه آزمايش نيز بوسيله دو خط از رقم مذکور محصور گرديد. عمليات تلقيح مصنوعي خزانه در فصل بهار و در فاصله بين زمان ساقه دهي تا قبل از ظهور برگ پرچم با مخلوط اسپور زنگ زرد و پودر تالک به کمک گردپاش و در هنگام غروب انجام شد. يادداشت برداري از شدت بيماري بر اساس مقياس اصلاح شده کاب و همچنين از واکنش گياه به آلودگي (تيپ آلودگي) طبق روش Roelfs و همکاران انجام گرديد (25). سپس از ترکيب اين دو ضريب آلودگي (Coefficient of infection=CI) محاسبه گرديد. نتايج حاصل از تجزيه واريانس ساده و مرکب بيانگر تفاوت معني دار بين لاين ها و اثر متقابل لاين x سال در سطح احتمال 1% بود. مقايسه ميانگين ضرايب آلودگي براي دو سال (به صورت جداگانه و با هم) و براي مقادير rAUDPC در سال 1383 نشان داد که لاين هاي 15-81-C (شاهد) و 2-81-C داراي بالاترين ضريب آلودگي و مقدار rAUPDC بوده و به عنوان لاين هاي حساس در نظر گرفته شدند. همچنين لاين هاي 1-81-C و 12-81-C مقدار متوسطي از ضريب آلودگي و مقدار rAUDPC را داشتند که به عنوان لاين هاي نيمه حساس انتخاب شدند. بقيه لاين ها هيچگونه آلودگي نداشته و يا در سطح پاييني از آلودگي بودند بنابراين به عنوان لاين هاي مقاوم و يا نيمه مقاوم انتخاب شدند.

 نسخه قابل چاپ