بانک مقالات زراعت و باغبانی

استفاده از ميدان هاي مغناطيسي مصنوعي به سبب کاربرد وسيع لوازم خانگي توسعه مخابرات و خطوط انتقال نيرو نيز در عرصه هاي پزشکي، در زندگي روزمره انسان رو به گسترش است. با اين وجود در مورد اثرات مثبت يا منفي ميدان هاي مغناطيسي بر سامانه هاي زنده اتفاق نظر کاملي وجود ندارد و گرچه مطالعات متعددي در زمينه تاثير اين ميدان ها بر فيزيولوژي، اندام زايي و بيوشيمي مدل هاي جانوري و انسان صورت گرفته است اما مطالعات مشابه بر روي گياهان بسيار اندک است. در اين آزمايش گياه نخود (Cicer arietium) (در مرحله رويشي به مدت 5 روز متوالي روزانه 5 ساعت متناوب در ميدان مغناطيسي به شدت 30 ميلي تسلا قرار داده شد. پس از آن ميزان ليگنين، قند، پروتئين ديواره و شدت پراکسيداسيون ليپيدهاي غشايي در هر دو گروه گياهان شاهد و تحت تيمار اندازه گيري شدند. جوانه هاي راسي گياهان تيمار شده و گياهان شاهد جدا شده، پس از تثبيت و قالب گيري و برش گيري و رنگ آميزي، ساختار آنها به وسيله ميکروسکوپ نوري و فلورسانس مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصل نشان داد که ميدان مغناطيسي ايستا بر رشد اندام هاي هوايي (برگ، ساقه و جوانه راسي) اثر تحريک کنندگي و بر روي رشد ريشه اثر بازدارندگي داشته و در راستاي اين تاثير درصد ليگنين، قند و پروتئين و ميزان پراکسيداسيون ليپيدهاي غشا نيز در اندام هاي هوايي نمونه هاي تحت تيمار نسبت به ريشه کاهش نشان داد. بر مبناي نتايج حاصل، اعمال ميدان مغناطيسي ايستا بر روي جوانه راسي موجب تغيير شکل از حالت گنبدي به مسطح، تغييرات در ميزان تقسيمات سلولي و تغيير در الگوي تسهيم مريستم گرديد.

 نسخه قابل چاپ