مقالات منابع طبیعی

خواص كمي و كيفي درختكاريهاي صنوبر دو رگه اورامريكن در غرب مازندران در چهار تيپ خاك شامل پدزوليك قهوه اي خاكستري با مواد آلي زياد (A)، قهوه اي جنگلي  (B)، پدزوليك قهوه اي خاكستري (C) و پسدوگلي (D) مورد مقايسه قرار گرفت. در هر يك از خاكها سه ترانسكت (تكرار) به ابعاد 33.3×20 متر انتخاب شد و كليه درختان در آنها اندازه گيري شد. نتايج نشان مي دهد كه بزرگترين اندازه قطر برابر سينه درختان، به ترتيب با 26.8 و 25.8 سانتيمتر روي خاك (A) و(B)  بوده است. بلندترين ارتفاع متعلق به صنوبرهاي خاك (A) و(B) و (C)، به ترتيب با 27.8، 27.7 و 26.9 متر، بوده است. اگرچه منحني همبستگي قطر و ارتفاع نشان مي دهد كه به ويژه در قطرهاي بيش از 20 سانتيمتر، ارتفاع صنوبرهاي روي خاك C بلندتر از آنها روي ساير خاكها است. بزرگترين ضريب قد كشيدگي (H/D)، معادل 124، كه با ضعيف ترين پايداري نسبي مطابقت مي كند در خاك (C) مشاهده مي شود. همانند كيفيت تنه، بين فرم تاج درختان با خاكهاي مختلف از نظر آماري ارتباط معني داري وجود دارد. به طور كلي، از برآيند اين تحقيق معلوم مي شود كه از لحاظ كمي و كيفي، خاكهاي پدزوليك قهوه اي خاكستري با موارد آلي زياد (A) و قهوه اي جنگلي (B) مناسبترين خاك براي كشت و توسعه صنوبر در منطقه هستند.

 نسخه قابل چاپ