مقالات منابع طبیعی

سرخدار يك گياه رو به انقراض بوده و زادآوري طبيعي آن بسيار اندك مي باشد. آزمايش هايي به منظور يافتن راهكارهاي عملي جهت ازدياد اين گياه صورت پذيرفته است. بذرهاي اين گياه از توده سرخدارهاي طبيعي دره زرين گل واقع در منطقه علي آباد كتول گرگان واقع گرگان واقع در استان گلستان در آذرماه سال 82 جمع آوري گرديد. بذرها ابتدا در آب جاري خيسانده و ضدعفوني گرديدند. چهارتيمار مختلف ضدعفوني بذور اعمال گرديد كه اين تيمارها از نظر آماري در سطح 1% يا 5% تفاوت معني داري را نشان دادند. بهترين نتيجه از بكارگيري تيمار بنوميل 1% و الكل 70% و هيپوكلريت سديم 3% و كلريد مركوريت 0.1% گرفته شد كه با استفاده از اين تيمار، 67% از بذور عاري از هر گونه آلودگي با كتريايي و قارچي بودند. رويان هاي بذور استريل شده با روش تجربه شده در اين تحقيق از ديواره هاي داخلي بذور و آندوسپرم جدا شدند و بدين صورت تعداد بي شماري رويان در مدت كوتاهي تحت آزمايش كشت درون شيشه اي قرار گرفت. رويان ها در محيط MS غني شده با كازئين 0.1 gl^-1، مخمر 0.1 gl^-1، اسيد اسكوربيك 0.1 gl^-1 و ذغال فعال 5gl^-1 كشت داده شدند. عمل واكشت نمودن آنها هر دو هفته يك بار انجام شد تا قسمت هوايي گياهك ها، به حدود 5 سانتي متر برسد. با اندازه گيري مستمر گياهك ها رشد ماهانه در حدود 0.7 سانتي متر محاسبه گرديد. گياهچه ها پس از چندين واكشت به گلدان هاي كوچك (جيفي پات) منتقل شدند و در دو هفته اول با محلول غذايي MS بدون آگار به علاوه آنتي بيوتيك كربني سيلين آبياري گرديدند. به منظور تقويت و توسعه ريشه ها، به گياهك هاي جوان بعد از دو هفته از رشد و نمو در گلدان هاي جيفي پات، IBA به ميزان 1 يك ميلي گرم/ ليتر NAa به مقدار 0.5 ميلي گرم/ ليتر افزوده شد. گياهك هاي بدست آمده از اين تحقيق پس از رشد كافي ريشه و قسمت هوايي به خاك منتقل شده و براي سه ماه در اتاقك رشد در دماي 25 درجه سانتيگراد در حضور نور به مدت 14 ساعت و دماي 17 درجه سانتيگراد در غياب نور به مدت 8 ساعت، نگهداري شدند. در اين مدت گياهان از نظر مورفولوژيكي و رشد و نمود كاملا طبيعي مشاهده گرديدند.