پاسخ به:مقالات منابع طبیعی
پنج شنبه 8 تیر 1391 11:34 AM
| 9 : پژوهش و سازندگي پاييز 1385; 19(3 (پي آيند 72) در منابع طبيعي):77-83. |
| اثر تنش شوري بر خصوصيات مورفولوژي زيره سبز (Cuminum cyminum) و سنبل الطيب (Valeriana officinalis) |
| سلامي محمدرضا,صفرنژاد عباس,حميدي حسن |
|
درصد بالايي از داروهاي مورد استفاده مردم كشورهاي پيشرفته منشا گياهي دارد. با توجه به روند افزايشي توسعه اراضي شور و كمبود اراضي زراعي مطلوب براي كشاورزي، شناسايي گياهان دارويي مقاوم به شوري اهميت زيادي دارد. انتخاب گياهان مقاوم به شوري در مرحله جوانه زني از طريق كشت در محيط هيدروپونيك روشي كم هزينه و مطمئن جهت صرفه جويي در زمان محسوب مي شود. به همين منظور جهت بررسي اثر غلظت هاي مختلف شوري بر ژنوتيپ هاي مختلف زيره (Cuminum cyminum) و سنبل الطيب (Valeriana officinallis) از آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با چهارتكرار استفاده شد. در اين آزمايش از ژنوتيپ هاي زيره سبز مشهد، تربت جام و سرايان استفاده شد. تنش اعمال شده شامل سطوح صفر، 50، 100، 150، 200 و 250 ميلي مولار كلريد سديم بود. نتايج حاصله حاكي از كاهش درصد جوانه زني، طول ريشه، طول ساقه، وزن خشك ريشه، وزن خشك ساقه، بيوماس و نسبت اندام هوايي به ريشه گياهان زيره سبز و سنبل الطيب با افزايش غلظت هاي شوري بود. درگياهان مورد مطالعه روند كاهش متفاوت بود و اختلاف معني داري در بين سطوح مختلف شوري مشاهده شد (p<0.01). در مرحله جوانه زني ژنوتيپ هاي مختلف زيره سبز تحمل بالايي به شوري نشان دادند ولي گياه سنبل الطيب در برابر تنش هاي شوري بالا در اين مرحله حساس بود. براساس نتايج آزمايش، ژنوتيپ زيره سبز سرايان از نظر تحمل به شوري نسبت به ساير ژنوتيپ هاي مورد مطالعه، برتري نشان داد. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
