مقالات منابع طبیعی

فرسايش خندقي يكي از انواع فرسايش آبي است كه موجب تخريب اراضي و بر هم خوردن تعادل در پهنه هاي منابع طبيعي و اراضي كشاورزي مي شود. از آنجا كه شكل خندق حاصل عملكرد فرآيندهاي ايجادكننده آن است، لذا درك شكل شناسي خندقها، از اهميت ويژه اي برخوردار مي باشد. در اين تحقيق سعي شده مهم ترين ويژگيهاي شكل شناسي خندقها به منظور طبقه بندي مورفوكليماتيك مناطق تحت تاثير فرسايش خندقي در استان چهارمحال و بختياري ارايه شود. براي اين منظور، در هر يك از اقاليم تحت تاثير فرسايش خندقي دو منطقه با مساحت حداقل 500 هكتار و از هر منطقه، سه خندق معرف انتخاب و خصوصيات مختلف شكل شناسي آنها اندازه گيري گرديد. مناطق خندقي شده با استفاده از تحليل خوشه اي مورد طبقه بندي قرار گرفت. به منظور تعيين مهم ترين متغيرهاي موثر در طبقه بندي، تجزيه واريانس و مقايسه ميانگين ها در گروه هاي مختلف انجام شد. نتايج حاصل نشان داد كه مناطق تحت تاثير فرسايش خندقي با مساحتي بالغ بر 245.2 كيلومتر مربع با سطح تشابه 70.04 درصد به سه گروه قابل تقسيم مي باشد كه بيشترين ميزان تشابه در آنها به 94.12 درصد مي رسد. گروه هاي سه گانه از نظر متغيرهاي بارش سالانه، ارتفاع منطقه از سطح دريا و طول خندق در سطح احتمال 1 درصد و از لحاظ متغيرهاي مساحت منطقه خندقي شده و عرض بالاي خندق در مقطع 50 درصد طول در سطح احتمال 5 درصد داراي تفاوت معني دار بوده و ساير متغيرها نقش موثري در طبقه بندي مناطق و تفكيك گروه ها نداشته اند. استفاده از اراض در اطراف خندقها غالبا به صورت مرتع و زراعت ديم مي باشد. جمع بندي حاصل از انجام اين تحقيق بيانگر اين است كه از بين كليه ويژگي هاي شكل شناسي خندقها، دو متغير طول خندق و عرض بالاي خندق در مقطع 50 درصد طول، در طبقه بندي مورفوكليماتيك خندقها بيشترين نقش را ايفا نموده اند.

 نسخه قابل چاپ