مقالات منابع طبیعی

بررسي واکنش هاي فيزيولوژيک گونه هاي مختلف اکاليپتوس به تنش خشکي مي تواند به شناسايي مکانيسم هاي موثر در مقاومت به خشکي و نيز انتخاب بهترين گونه براي کاشت در مناطق کم آب ايران کمک کند. در اين راستا طي يک آزمايش گلخانه اي با استفاده از پلي اتيلن گليکول 6000 به عنوان يک کاهش دهنده اسمزي، تيمارهاي مختلف تنش خشکي در سطوح مختلف 0، 0.1-، 0.3-، 0.6- و 1.2- مگا پاسکال بر روي نهالهاي استقرار يافته در محيط کشت هيدروپونيک اعمال گرديد. اين آزمايش در قالب طرح فاکتوريل بر پايه کاملا تصادفي در سه تکرار بر گونه هاي Eucalyptus camaldulensis, E.microtheca, E.melliodora و E. viminalis اعمال گرديد. نمونه برداري از برگ هاي انتهايي تيمارهاي مختلف انجام شد و غلظت رنگيزه هاي گياهي شامل کلروفيل a,b و کاروتن، قند، پرولين و پارامترهاي رشد از جمله بيوماس، سطح برگ، ميزان درصد رطوبت نسبي برگ (RWC)، موجودي هر واحد سطح برگ (LWCA) و سطح ويژه برگي (SLA) اندازه گيري شدند. افزايش تنش خشکي منجر به افزايش ميزان پرولين، قندهاي محلول، کاهش رنگيزه هاي گياهي و کاهش پارامترهاي رشد در هر چهار گونه گرديد. افزايش مقدار پرولين و قند به علت نقشي است که اين دو ماده در تنظيم اسمزي و حفاظت اسمزي دارند در نتيجه هر چه مقدار اين دو ماده بيشتر گردد تحمل گياه در مقابل تنش هاي اسمزي افزايش مي يابد. کاهش رنگيزه هاي گياهي نيز به واسطه اثر آنزيم هاي تجزيه کننده کلروفيل مي باشد. در ميان گونه هاي مورد بررسي بيشترين تحمل به خشکي مربوط به E.microtheca بود و داراي بيشترين ميزان پرولين، قندهاي محلول، رنگيزه هاي گياهي، بيوماس، آماس، LWCA و RWC بود.

 نسخه قابل چاپ