مقالات منابع طبیعی

ميکوريزا ارتباط همزيستي بين ريشه گياه و قارچ است و به همين دليل از لحاظ اکولوژيکي، به ويژه در محيط هاي تنش دار، خشک و شور نظير منطقه موته مهم مي باشد. پناهگاه حيات وحش 220000 هکتاري موته در شمال غربي استان اصفهان و جنوب استان مرکزي قرار گرفته است. آب و هواي منطقه خشک و نيمه بياباني با تابستان هاي گرم است. امروزه مديريت همزيستي هاي گياهي، مانند قارچ هاي ميکوريزايي وزيکولار - آرباسکولار براي بازسازي اکوسيستم هاي دستخورده و نيز پايداري اکوسيستم هاي طبيعي مورد توجه قرار گرفته است. در اين تحقيق، اين نوع همزيستي در گياهان دارويي پناهگاه حيات وحش موته مورد بررسي قرار گرفته است. نمونه هاي خاک و گياهان در فصول بهار و پاييز 1382 در ارتفاعات مختلف نمونه برداري شدند. نمونه هاي خاک در آزمايشگاه مورد آناليزهاي شيميايي، فيزيکي و زيستي قرار گرفتند. براي بررسي همزيستي ميکوريزايي، از ريشه هاي گياهان منطقه برش هاي طولي تهيه گرديد و توسط لاکتوفنل کاتن بلو رنگ آميزي شدند. اسپورهاي قارچ هاي ميکوريزايي با روش سانتريفوژ با شيب ساکارزي 50% از هر 10 گرم خاک جدا شدند. همچنين گياهان با استفاده از منابع فلور شناسايي شده و گياهان دارويي تعيين گرديد. بر اساس اين بررسي، 315 گونه گياهي در منطقه شناسايي شد که اين گونه ها متعلق به 209 جنس و 55 خانواده بودند. از اين تعداد، نزديک به 51 گونه گياه دارويي است که 48 گونه آنها اندوميکوريزايي است (94%). نتايج آماري نشان داد که بيشترين درصد گياهان دارويي مربوط به خانواده هاي Cruciferae, Legominosae, Compositae, Poaceae مي باشد. اسپور قارچهاي ميکوريزايي از جنس Glomus با گونه عمده Glomus cf. geosporum بود. تعداد اسپورها در 1 گرم خاک در فصل پاييز بيشتر از فصل بهار است. حضور ميکوريزا در اجتماعات گياهان دارويي نشان دهنده اهميت اين همزيستي متقابل در بهره برداري پايدار از اين منابع است.

 نسخه قابل چاپ