مقالات منابع طبیعی

راي انجام اين طرح از 5 جدايه Ophiostoma novo-ulmi و تعدادي جدايه مربوط به گونه Bacillus subtilis که با استفاده از آزمايشات بيوشيميايي و منابع معتبر شناسايي شدند استفاده شد. به منظور بررسي اثر آنتاگونيستي جدايه ها بر عليه عامل بيماري باكتري ها به صورت خطي يا نقطه اي روي محيط كشت مالت آگار به فاصله 0.5-1 سانتي متر از لبه تشتك كشت داده شد. 24 ساعت بعد قطعه اي از محيط كشت حاوي قارچ عامل بيماري در وسط تشتك پتري قرار داده شد. پتري ها به مدت 7 روز در دماي 24 درجه سانتي گرادنگهداري شدند. وجود هاله بازدارندگي به عنوان واكنش مثبت بازدارندگي محسوب شد (جدول 1). به منظور بررسي اثر مواد بازدارنده رشدي بر رشد ميسليوم و جوانه زني اسپورهاي عامل بيماري مطابق روشLoper  و  Kvausعمل شد. مقدار100 ميكروليتر از سوسپانسيون جدايه هاي باكتريايي و آب مقطر سترون به عنوان شاهد به محيط PDA اضافه و توسط ميله شيشه اي در سطح محيط پخش شد. سپس براي مدت 3 روز در دماي 25 درجه سانتي گراد نگهداري گرديدند. پس از سه روز، با استفاده از ميله شيشه اي و آب مقطر سترون، باكتري ها از سطح محيط كشت شسته شدند و پتري هاي مزبور به همراه پتري هاي شاهد به مدت 30 دقيقه در معرض بخار كلروفرم قرار گرفتند. آنگاه يك قرص به قطر 5 ميلي متري از حاشيه كشت چهار روزه قارچ O. novo-ulmi و يا 1 ميلي ليتر از سوسپانسيون اسپور قارچ به داخل پتري ها انتقال داده شد. پس از 5 روز درصد بازداردگي از رشد ميسليوم و يا جوانه زني اسپور در ظروف تيمار در مقايسه با ظروف شاهد محاسبه گرديد. بررسي تاثير تركيبات فرار ضدقارچي مطابق روش Rossall وFiddaman  انجام گرفت. ابتدا جدايه هاي باکتري جداگانه در محيط کشت PDA و حلقه اي از جدايه هاي قارچ O. novo-ulmi نيز جداگانه در مرکز پتري PDA کشت گرديدند. درصد بازدارندگي جدايه هاي باکتري پس از 4 روز محاسبه گرديد. نتايج بررسي هاي ميکروسکوپي اثرات جدايه هاي باکتري باسيلوس عليه جدايه هاي قارچ عامل بيماري نشان داد که جدايه هاي مختلف باسيلوس از طريق ترشح مواد بازدارنده رشدي، با ايجادتغيير شکل (دفورمه کردن)، تورم و خميدگي انتهاي هيف و واکوله کردن باعث کنترل قارچ بيمارگر مي شوند (شکل 1). هر 3 جدايه با ترشح ترکيبات فرار و غيرفرار از رشد ميسليوم و جوانه زني اسپورهاي عامل بيماري جلوگيري کردند (جدول 1). رشدسريع در محيط مايع، توان سازگاري بالا، توليد آنتي بيوتيک هاي فراوان، طيف وسيع ميزباني و از همه مهم تر توان اسپورزايي بالا در مقايسه با ساير باکتري هاي آنتاگونيست، از وبژگي هايي است که اين باکتري را به عنوان يک عامل بيوکنترلي مناسب، مطرح کرده است.

 نسخه قابل چاپ